W numerze m.in. - Bibliotekarz Opolski

ajednocześnie warunkiem rozwoju człowieka. Jak przebiegać będzie życie człowieka
niepełnosprawnego zależeć będzie w dużej mierze od niego samego
w momencie, gdy w pełni uświadomi sobie swoje ograniczenia i możliwości.
Dla niego, w hierarchii wartości, najważniejsze staje się zdrowie, sprawność
fizyczna i energia do osiągania sukcesu. Psychologowie, np. T. Obuchowski,
zwracają uwagę, że obraz własnej osoby postrzegany jest w trzech wymiarach:
jakim byłem, jakim jestem, jakim chciałbym być. Obraz własnej osoby połączony
z obrazem świata wyznaczająkierunek dynamizmu motywacyjnego jednostki
niepełnosprawnej.
Abraham Maslow, w swojej książce pt. "Motywacja i osobowość", napisał:
"Czym człowiek może być, tym być powinien." Zdaję sobie sprawę, że natury
ludzkiej nigdy nie da się w pełni zdefiniować przez to, co ludzie czynią i czym
faktycznie są. Nigdy nie będziemy mogli uzyskać pewności co do granic ludzkich
potencjalności, co oznacza, że osobowość ludzka jest w stanie rozwijać się
w nieskończoność.
Tadeusz był chory na atetozę, czyli ruchy mimowolne, niezborność ruchów.
Mimo swojej choroby, był nadzwyczajną postacią. Motywem Jego działania
było pokazywanie jak można, nawet przy minimalnych możliwościach, ciągle
dorastać do tego, aby nikt nie powiedział, że jest człowieczkiem, ale CZŁOWIE-
KIEM! Był w Nim duch przekory, który nie pozwalał Mu poddać się, pobudzał
Go do walki, rozbijał schematy. Przewaga Jego sfery wewnętrznej nad częścią
materialną wyzwalała Go z przeciętności.
Tadzio, kiedy zaakceptował to, że ze swoim ciałem już nic nie może zrobić,
zajął się wnętrzem, stale je bogacąc. Miał w sobie wciąż pobudzony, silny potencjał
energii, a ponieważ był ekstrawertykiem, dzielił się z innymi tym, co miał
najcenniejsze: sobą, swoim uśmiechem, doświadczeniem, cierpieniem, swoją
niezgłębioną mądrością.
Tadeusz nie uważał swojej niepełnosprawności za przekleństwo. Twierdził,
że osoby cierpiące posiadająwiększądozę wrażliwości, więcej czasu na refleksję.
Twórczość była dla Niego samospełnieniem, zasypała przepaść między
zdrowymi a chorymi. Poprzez poezję wyrażał swoją osobowość, sposób na
życie; była ona ekspresją uczuciowo-werbalną, nitką intymnego porozumienia
z innymi.
Tadzia opinia na temat niepełnosprawności:
Sprawność i niepełnosprawność kojarzą mi się ze strawnością i niestrawnością
(to jest żart, ale tu trzeba zażartować). Kiedy słyszę jak różnie wypowiadają
się na ten temat, to dostaję wysypki i włos na głowie mi się jeży. Jest
to problem w rodzaju akademickim lub scholastycznym. Co to znaczy sprawny
lub niepełnosprawny? Czy dogorywający w szpitalu bokser zawodowy,
34