P o czet dziek anó w - Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

E L Ż B I E T A K A L
Bibliografia
Dokumenty archiwalne WMiG ASP; archiwalia ze zbiorów własnych autorki.
Katedra Specjalizacji Artystycznych – kier. prof. Witosław
Czerwonka
pracownia tkaniny artystycznej: prof. nadzw. Włodzimierz Cygan,
ad. II st. Aleksander Widyński
pracownia malarstwa ściennego i witraży: prof. Andrzej Dyakowski,
ad. Jacek Zdybel
pracownia intermedialna: prof. nadzw. Witosław Czerwonka,
ad. II st. Wojciech Zamiara
Kierunek Grafika
Katedra Grafiki Warsztatowej – kier. prof. Cezary Paszkowski
cztery pracownie grafiki warsztatowej: prof. Czesław
Tumielewicz; ad. II st. Zbigniew Gorlak; prof. Cezary Paszkowski,
ad. Waldemar Marszałek; prof. Wiesław Dembski, ad. II st. Alina
Jackiewicz-Kaczmarek
Katedra Projektowania Graficznego – kier. prof. Jerzy
Krechowicz
pracownia typografii przekazu wizualnego: wykł. Grzegorz
Protasiuk
dwie pracownie podstaw projektowania graficznego: prof. nadzw.
Tomasz Bogusławski, ad. Krzysztof Stojałowski; ad. Jadwiga
Okrassa, ad. Zygmunt Okrassa
trzy pracownie projektowania graficznego: ad. II st. Janusz Górski,
ad. Piotr Kazigrotowski; prof. zw. Jerzy Krechowicz, ad. Jacek
Staniszewski; prof. nadzw. Zdzisław Walicki, ad. II st. Sławomir
Witkowski
Międzynarodowe warsztaty artystyczne „City Transformers”, seminarium
i wystawa w CSW Łaźnia w Gdańsku (X 2002).
Finał Konkursu „Art. & Business” na Obraz Roku 2002 (100 prac), uczestniczą m.
in. J. Bauć, B. Białecka, J. Czerniawski, K. Fijałkowska, Z. Gorlak, W. Koniuszek,
T. Miszkin, Królikarnia Oddz. Muzeum Narodowego w Warszawie (III 2003).
T. Miszkin i K. Fijałkowska otrzymują wyróżnienia (dwa z czterech) w Konkursie
„Art & Business” na Obraz Roku 2002 (III 2003).
Wystawa „Teraz”, S. Eidrigevičiusa i jego syna Ignacego w PGS w Sopocie
(IV 2003).
K. Bereżnicki zostaje laureatem Nagrody im. prof. Kazimierza Ostrowskiego.
Wystawa „Młode malarstwo. Próba konfrontacji” w CSW Łaźnia w Gdańsku
(V 2003).
Wystawa malarstwa T. Makowskiego w Pałacu Opatów w Oliwie (VI 2003).
P. Ołowska uczestniczy m. in. w 50. Biennale Sztuki w Wenecji.
•
•
Gdańska Szkoła Sztuk Plastycznych w Gdańsku, pod red J. Wnukowej. Gdańsk
1965, s. 166–239.
K. Przybytko, Wydarzenia plastyczne Trójmiasta 1945–69, [w:] I. Witz, Plastycy
Wybrzeża. Gdańsk 1969, s. 253–280.
•
Kronika. Grupy artystyczne, [w:] Polskie dzieło plastyczne w XV-lecie PRL,
[katalog wystawy] Muzeum Narodowe w Warszawie, listopad–grudzień
1961. Warszawa 1961, s. 120.
•
odwrotnie: kontestacja akademickiego dyskursu jest możliwa pod
warunkiem jego istnienia. Wnętrze – jak w tym wypadku – umożliwia
i nadaje sens ramowaniu, rama stwarza wnętrzu niezbędny
kontekst. Zresztą i praktyka artystyczna przedstawicieli uczelnianej
kadry malarskiej nie jest zdecydowanie jednoznaczna i wykazuje
odejście od modernistycznego poszukiwania jednej prawdy ku
postmodernistycznym mniejszym narracjom, by wspomnieć
tylko „mechanistyczne” prace Romana Gajewskiego czy instalacje,
obiekty i fotogramy Hanny Nowickiej-Grochal łączone z tzw. nurtem
feministycznym.
25 lat Festiwalu Sztuk Plastycznych w Sopocie 1948–1972 [diariusz wystaw],
oprac. K. Przybytko-Fabijańska. Gdańsk 1972, s. 50–121.
•
•
•
Kroniki, wzmianki, omówienia zamieszczone w: „Przeglądzie Artystycznym”
(1945–1972), „Sztuce” (1973–1989), „Gdańskim Roczniku Kulturalnym”
t. 8–18 (1985–1999), „Roczniku Kulturalnym Ziemi Gdańskiej” (1973,1975),
kwartalniku EXIT (1990–2002), „Art & Business” (1997–2000), „Autografie”
(1980–1990), „Arteonie” (2000–2001) i in.
•
Elżbieta Kal
•
•
Z jednej strony stała, nierzadko nagradzana obecność przedstawicieli
starszej i średniej kadry profesorskiej w życiu artystycznym
i na krzepnącym powoli rynku sztuki, z drugiej sukcesy np. Dominika
Lejmana, reprezentanta kolejnej generacji gdańskich
malarzy, medialnie potwierdzone Paszportem „Polityki”, dowodzą,
że śmierć obrazu sztalugowego – symbolu akademickiej edukacji
i jej statusu w zmieniającym się świecie – nie jest ani konieczna,
ani przesądzona. Przeciwnie, perfekcyjność jego wykonania, zagwarantowana
m. in. ową edukacją, łączy się w istotny sposób
z zastosowaniem pozamalarskich, nowych środków obrazowania.
Za przykład i symbol innego – by tak rzec – czasoprzestrzennego
consensusu można uznać odbywające się równocześnie w Krakowie
w czerwcu 1999 roku pokazy: Manewry miejskie Roberta
Rumasa (ur. 1966 r. ) w Galerii Zderzak i malarstwo Władysława
Jackiewicza (ur. 1924 r. ) w Galerii Artemis.
•
•