als PDF herunterladen - PINNWAND - Magazin

övert Woter in de Wiede.
Den ersten Schritt opn
Wech no Amerika hal he
doon, nu gung dat af no
Hamborch to’n studeern.
Ingenör wull he warn,
Maschinenbu-Ingeniör.
Em düch, vun düsse Lüüd
kunn se in Amerika een
Dutten vun bruken.
In Hamborch leep de Tied
nie nanners. Blots dat he
nu Sünndags nie in Brunsbüttel
an Strand seet, sunnern
mit dat Fohrrad no’n
Hoben jooch un dor sik de
Scheep bekeeken hett.
He wuss bald
genau, wücke
Scheep no
Amerika fohrn.
„Poor Johr noch, Käpt’n“
lett he sien Gedanken no’t
Schipp hinlopen „poor
Johr noch, denn must mi
mitnehmen no Amerika!“
Dag för Dag lern he as
dull. Wenn sien Kumpels
ovends in denn Krog
wull’n un een ‘Toch dör
de Gemeen’ vörhaln, oder
erstmool een poor Doch
verreisen wulln, wiel se so
veel Stress haln, gung he ni
PinnwanD OP PLatt
mit. Se kunn preestern wat
se wulln, sien Schnack wär
jümmers „lot man, ik mutt
leern, ik will loterhin no
Amerika un dor veel Geld
verdeenen.“ De Kumpels
hebt em düchti wat utlach,
doch he hal sien Droom
vör Oogen.
No de Exomensfier kunn
he sien Öllern schrieven,
wat he ook hier dat beste
Tüchnis hal. Furts fung he
an, sik in Amerika üm Arbeit
to bewarven. Em düch,
in een poor Weeken wär he
wull op een Schipp un seil
övern grooten Diek.
Poor Doog wär Hannes bi
de Öllern int Huus ween,
he wull sik in Roh vun de
beidn verafscheden.
Un nu wär he wedder in
Hamborch un lurt op de
Post ut Amerika.
formsache_anzeige_90x140mm_150tage_pfade.indd 1 17.10.11 15:34
39