Grenzgaenger2013

35
Met onvoorstelbare kracht kwamen de
watermassa’s samen in Februari 1961
– met verwoestende gevolgen.
Bron: W. Scharfe, BAW, Karlsruhe
gestuwd. Overal stijgen de waterstanden
aan de kust tot een alarmerend
niveau. Op veel plaatsen blijft
het water zelfs bij eb op het peil van
de ‘normale’ vloed. Vanaf de vroege
morgen van 16 februari 1962 meldt
de Duitse radio herhaaldelijk de
komst van een “zware stormvloed”.
De waterstanden voor Emden,
Bremen en Hamburg moeten in de
loop van de dag voortdurend naar
boven gecorrigeerd worden.
Tegen kwart over acht in de avond
is er al sprake van een “zeer zware
stormvloed”, een weeralarm dat
volgens de Duitse meteorologische
dienst voor de zeevaart wel eens
“het grootst denkbare gevaar” zou
kunnen inhouden. De enorme
watermassa’s die zich voor de
Duitse kust hebben opgehoopt,
krijgen nu gezelschap van een
machtige storm, die de golven
onophoudelijk op het vasteland laat
beuken.
De eilanden van Ostfriesland
worden wel heel hard getroffen
door die aanzwellende vloedgolven.
Overal worden hele stukken
duin weggeslagen en de dijkbekleding
loopt ernstige schade op.
Tussen Schillig (boven Wilhelmshaven)
en Norddeich komen de
vooruitgeschoven zomerdijken
en polderdijken er beroerd vanaf.
Op de net nog versterkte dijken
tussen Leybucht en Knock (tegenover
de Eemshaven) en rukt
de branding op diverse plaatsen
de buitenkant van het talud kapot.
Bij Pogum in het Rheiderland
worden huizen, die direct aan de