Editorial

Rezensionen
in unsen Beraup – dat is vörbi, dat
kümmt nich wedder.”
Mi ded “Olle Fohrlüd – niege Leusen”
besünners tauseggen un ik mücht
woll, dat Peter Kunze väle Läser för
sien Bauk finnen ward un tausamen
mit Korl ümmer wedder up Vördragsreisen
geiht. Hartmut Brun schrew dat
Vörwurd un Dieter W. Angrik in’n
Nahklapp œwer den Autor un sien
Bauk. Titelbild un Illustrationen sünd
von Uwe Gloede, Kirchdorf auf Poel.
Dat Bild tau “... und Sinne hat ihm Gott
gegeben, doch düsig war sein ganzes
Leben” lött mi an “Fründ Korl”
denken. Mien Läwen wier armer,
wenn mi des‘ beiden nich inne Möt
kamen wieren.
Peter Kunze, Smustergrieniges ut
Soebensee un anner Vertellers. MV
Taschenbuch, BS-Verlag Rostock,
2008, 123 Seiten, ISBN 978-3-86785-
037-7. Wolfgang Thieß
Geschichten Geschichten am am Kamin
Kamin
Geschichten ut de ganz ole Tied vertellt
Friedrich Freudenthal in sien Book
“Bi’n Für”, wat all 1879 dat ierste Mol
rutkomen is un wat nu de Freudenthal-
Gesellschaft in een sösste Oploog
niech rutgeven deiht. De Noom vun dat
Book is dorbi as een Oart “Wiespohl”
to verstohn: “Bi’n Für”, s’obends op ’n
Dörp, so verkloort Friedrich Freudenthal
dat in sien Vörword, hett he een
groten Deel vun düsse Geschichten to
hüürn kreegen un loterhen as Dichtersmann
opschreven.
So sünd dat denn mehrstendeels Anekdoten
un lütte Geschichten to ’n
48
Smüüstern, de in dat Book “Bi’n Für”
tohoopstellt waard. Friedrich Freudenthal
vertellt vun de Minschen un
Lüüd ut de Gegend twüschen Soltau
un Stood (Stade) in dat 19. Jahrhunnert,
vun “Hein Balster” (S. 55ff.), vun “Snatern
Jürn” (S. 68f.) oder ook vun “Klas
Hopsteert un dat Spook” (S. 70). All
sünd se in de Lün’borger Heid’ tohuus.
Bobento dreiht sik dat bi Friedrich
Freudenthal foken ook üm Beleevnisse
to Kriegstieden, wenn ut ganz eenfache
Lüüd opmol hannoversche Suldoten
waard un de denn gegen de
Dänen oder de Franzosen gegenangohn
mööt. Vun Dood un Elend is in
düsse Suldotengeschichten liekers
keen Spoor in to finden. Dorför obers
gifft dat op de anner Siet in dat Book
“Bi’n Für” een poor Texte to lesen, de
’n beten wat vun Friedrich Freudenthal
sülbst verroodt. Sünnerlich mutt
hier wohl de Geschicht “Lina Gade” (S.
37ff.) nöömt waarn, wo dat üm de Leev
vun een jungen Suldoten to een Deern
geiht un wo an ’n End de Leev nich
glücken dröff. De Noom vun de Deern
obers düüdt op een Fro hen, mit de
Friedrich Freudenthal bekannt wüür
un de för em een grote, man jüst so
trurige Leev bedüden dää.
Dat “Bi’n Für” dat an ’n meisten verköffte
Book vun Friedrich Freudenthal
woorn is, liggt bestimmt ook doran,
dat de Autor jümmers op düsse twee
Möglichkeiten vun Vertelln trüggkomen
deiht; dat he – as Heinrich Kröger
dat in een Nachwort to dat Book
verkloort – dat schafft, “Überliefertes
und Selbsterlebtes zu gestalten”
(S. 116). To sien Tied is Friedrich Freudenthal
dorüm een bekannten Schrieversmann
ween. Ik glööv, ook
Quickborn408-1.Korr. 48
22.12.2008, 11:35 Uhr