Editorial

Albert Max is un ok de Besöök, de sik
ut Kanada (Günter Weigelt un Annegret
Steger) anseggt hett, markt nix
vun den Swinnel. Aver nu warrt dat
jümmer vigelienscher un dat warrt
eerst recht een goot Kommedi as Familie
Brinkmann eher vun ehrn Urlaub
wedder trüchkummt.
De Speelbaas Uwe un Elke Ehlebracht
hebbt sik vel Arbeit makt un de Tokiekers
hebbt jem dat ok mit een groten
Applaus dankt. De Kummedi weer
würklich vun all de Lüüd fein speelt un
dat weer keen Klamauk, sünnern Lachen
un Nadinken an de richtige Steed.
En besünners Loff mutt ik Karl-Heinz
Meier geven, de mit dat, wat he sik
allens an Technik utklamüüstert hett,
dat Stück den richtigen Dreih geev.
Een Saak, de harr mi allerdings nich
gefullen. De eerste Akt speel nich op
de Bühn, sunnern op de Deel un dor
kunnen blot de Lüüd in de eerste
Reeg goot tokieken, för de annern
Lüüd weer dat blot en Höörspeel.
Nüms tohuus bi Brinkmanns. Lustspiel
von Inge Debels. Volksbühne
Hamburg-Jenfeld. Joachim Grabbe
Een Een Opfer Opfer för för Amor Amor
Amor
De Volksbühn „De Rampe“ speel an’n
25. Oktober 2008 in dat Eidelstedter
Börgerhuus dat Theaterstück „Een
Opfer för Amor“. Een lustig Speel in
dree Optöög vun Klaus Timm.
De Geschicht is gau vertellt. De Söhn
Heiko (Karl-Heinz Wonderlich) sall
ünner de Huuv. Wat sien Mudder Anna
is (Anita Bast), de hett jüst een Stuuv
an twee junge Deerns vermeedt (Mo-
Rezensionen
nika Maertzke un Katja Kähler). Ehr
Söhn verkickt sik ok glieks in een vun
de Deerns un sien Fründ (Uwe Junge)
in de anner Deern. Un wo kunn dat ok
anners in dat Stück sien, de niege Küster
in Heikos Mudder. Dor bleev blot
noch de Naversch (Ingelore Stein)
över, de af un an mal to’n Koffidrinken
röver keem.
Dat Stück is een ganz banale Geschicht,
wo nix wieder passeert un de
Tokiekers al jümmer weet, woans dat
in dat Stück wiedergeiht. Un to’n Sluss
will dat Stück keen Enn finnen. Keem
mi jüst so för as in de Oper, wonehm
de Tenor singt „Ik starv“ un dat teihn
Maal wedderhaalt un jümmer noch op
de Been steiht un singt: bla bla bla.
Dat lustig Speel, as de Autor sien Stück
nööm, harr keen Dramaturgie, dor
weern keen Ideen, wat allens mal op
Kopp stellen wöör, un de Speelers
harrn nich de Immen in’n Moors, sodat
se ut dat fade Stück noch mehr
ruthalen kunnen. De Toseggersch
weer seker froh, as dat Stück to Enn
weer, opletzt harr se de mehrste Arbeid
maakt un de gröttste Rull speelt.
Ik harr mi wünscht, dat de Autor mal
wat vun Vogler oder vun Campbell
hört harr, aver ik glööv, he weet gornich,
wonehm ik vun snacken do. Dor
kunn de Speelbaas (Hermann von der
Heide) ok noch so veel an röhrn, aver
letztend kunn he ut ne Mügg ok keen
Elefanten maken.
Fraagt heff ik mi achterran blot, wokeen
bi dat Stück de gröttsten Opfer bröcht
hett, de Amor oder de Tokiekers.
Een Opfer för Amor. Lustspiel von
Klaus Timm. Volksbühne „De Rampe“,
Hamburg-Eidelstedt. Joachim Grabbe
Quickborn408-1.Korr. 61
22.12.2008, 11:35 Uhr
61