Sigurðar saga fóts (The Saga of Sigurðr Foot)

MIRATOR 11:1/2010 75fjölmenni. Bar enn og svo til eittsumar, að Knútur konungur hélt íhernað með fjórtán skip og dreka hiðfimtánda. Fór hann þá enn sem oftarvel í hernaði sínum.2. Ásmundur er konungur nefndur;hann réð fyrir Húnalandi, ungur ogókvæntur, ör og ágætur, vitur ogvopndjarfur, ríkur og ráðvandur,frækn um allt og fullhugi hinn mesti.Hann hélt mikla hirð og merkilega.Ólafur hét sá maður, er næsturgekk konunginum; hann kallaðiÁsmundur skósvein sinn; hann varhraustur maður og harður til vopns,traustur og trúlyndur, hægur oghversdagsgæfur, dyggur ogdrenglundaður, ör og einarður oghollur í öllu sínum höfðingja.Það var einn tíma, að Ásmundurkonungur sat við drykkju og varallkátur, að hirðmenn töluðu um, aðþað skorti Ásmund konung mjög ásína sæmd, að hann hafði eigi fengiðþá drottningu, er honum sómdi.Konungur spurði, hvar þeir sæihonum þá konu, að hans sómi yxivið. Þá varð öllum staður á nemaÓlafi einum. Hann mælti þá:‘Veit eg þá konu, að þinn heiður vexvið, ef þú fær hana, en þverr í önganstað.’‘Hver er sú?’ sagði Ásmundur.‘Hún heitir Signý,’ sagði Ólafur,splendour, with a large company. Andso it also was a certain summer, whenKing Knútr went raiding withfourteen ships—and with a dragonshipas the fifteenth. As often before,his raiding went well.2. There was a king named Ásmundr;he ruled over the land of the Huns. Hewas young and unmarried, just andgenerous, wise and bold in battle,princely and powerful, valiant in allthings and the greatest of heroes. Hemaintained a large and impressivefollowing.There was a man called Óláfr whowas second only to the king; Ásmundrdeclared him his chamberlain. He wasa strong man and steady in battle, firmand faithful, gentle and generallyquiet, trustworthy and brave-minded,ready and resolute, and loyal in allthings to his lord.It happened one time, when KingÁsmundr sat drinking and was verymerry, that his men were discussinghow it was much to the detriment ofKing Ásmundr’s honour that he hadnot yet taken a queen befitting hisstatus.The king asked where they mightenvisage finding him a wife throughwhom his honour might grow. Theneveryone hesitated, except for Óláfr.He declared: ‘I know the woman withwhom your honour will increase, ifyou gain her, and in no way diminish.’‘Who is she?’ said Ásmundr.‘She is called Signý’, said Óláfr,