Corsa 149: Het was mooi - WTOS Delft

De start van 12 uur is iets vertraagd: de
straten zijn nog niet vrij, zo lijkt het.
Vervolgens gaat de groep van meer dan
150 renners op pad. Er wordt uitermate
nerveus gereden en kleine valpartijtjes
zijn het gevolg. Na 25km doet zich een
serieuze valpartij voor, waardoor het
peloton duidelijk in tweeën breekt. En ook
de WTOS equipe breekt precies in
tweeën: Stijn, Ton, Wouter Betting en
ikzelf zitten achterin. Pogingen om een
beetje georganiseerd terug te komen
stranden. Een Belg heeft een grote mond,
maar geeft niet het goede voorbeeld en
verzaakt voortdurend. En zo ploeteren we
voort, terug naar Vaux-Borset.
Intussen is er een kopgroep ontstaan en
zit Jurjen voorin bij de achtervolgers. De
punten voor het bergklassement, die op
de twee klimmetjes klaarliggen, zijn
echter al opgehaald door de koplopers.
Wouter en Alex zitten goed in de grotere
groep daar weer achter, en eindigen bij de
eerste 50. Eric zit in een groep daarachter
en eindigt als 96ste. Stijn haalt nog een
trucje uit en finisht stiekem 20 plaatsen
eerder dan Ton, Wouter en mijzelf.
Na de aankomst rond drieën is het ruim 2
uur wachten op de start van de tijdrit. De
zon stort zijn intense warmtestralen uit
over de Belgische hoogvlakte, en wij
zoeken beschutting onder het afdak van
het supportershome van de voetbalclub
om te drinken en te eten totdat de tijdrit
begint. Organisatorisch probleempje is dat
de starttijden pas rond tien voor 5 bekend
zijn. Ton rijdt als eerste om kwart over 5
het rondje van bijna 8 kilometer. Alom
geklaag over de kuilen, ander verkeer en
onoverzichtelijke bochten. Wouter Betting
zet een zeer goede (5 e !) tijd neer, en ook
Eric, Wouter Perry, Alex en Jurjen staan
binnen een halve minuut van Wouter.
Vergeleken met andere ploegen blijkt de
tijdrit wederom een goedontwikkelde
discipline van WTOS renners. En zo stijgt
de ploeg weer dus in het klassement.
Rond half acht keren we huiswaarts, per
fiets en per auto. En thuis staat een
heerlijke maaltijd klaar. Zelfs met soep,
en croutons, een uitstekende pasta, een
biertje of een wijntje! En dan lekker
buiten op de binnenplaats genieten tot de
nacht valt.
Zondag is de start in een ander dorp, of
eigenlijk op de uitvalsweg van een grotere
plaats, Amay. Je zou het graag uitspreken
als het beroemde Vlaamse woord A-maai,
maar het is helaas Amè. Wat nog meer
helaas is, is het beroerde weer. Rond 12-
en begint het te betrekken. Ton en Jurjen
rijden per fiets naar de start, wederom
20km, en krijgen een bui onderweg. De
andere ‘watjes’ gaan per auto, ook omdat
een viertal direct na de wedstrijd alweer
terug naar huis reist voor andere
afspraken na het weekend.
Een speldende Ton
Stijn heeft besloten zijn gezondheid niet
opnieuw te tarten, en dus niet te starten.
In plaats daarvan speelt hij 3 e ploegleider
(de organisatie krijgt straks nog een
waterhoofd!), en stapt met Peter en een
Tandje-Hoger-man in de ploegleiderswagen.
Herman is de bidonnenman en
maakt bekend waar we hem kunnen
terugvinden: op de Halembaye, rechts
149 23