Corsa 149: Het was mooi - WTOS Delft
Corsa 149: Het was mooi - WTOS Delft
Corsa 149: Het was mooi - WTOS Delft
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
De bossen bestonden uit zeer steil<br />
aflopende singletracks in combinatie met<br />
vele boomwortels en stammen. Een stuk<br />
waar veel op de macht geklommen moest<br />
worden, met veel op- en afstappen en een<br />
gapende afgrond naast je. Tot zover het<br />
relatief vlakke gedeelte van die dag waar<br />
je enigszins bij had moeten kunnen<br />
komen van het zware klimwerk eerder die<br />
etappe en het klimwerk wat nog komen<br />
moest. Luid aanmoedigende toeschouwers<br />
hadden inmiddels te kennen gegeven dat<br />
ik rond de 12 e plek moest liggen op een<br />
10 minuten van de koploper; een <strong>mooi</strong><br />
uitgangspunt om de laatste 10 km<br />
klimmen in te gaan.<br />
De eerste kilometers waren continu zo<br />
steil dat een 32 achter niet voldoende<br />
<strong>was</strong>. Al slingerend over grindpaden met<br />
zweet dat je ogen insteekt, worstelen met<br />
je grip achter en het loskomende<br />
voorwiel. Op sommige momenten bleek je<br />
gelijk op te fietsen met de wandelaars<br />
naast je, maar zij hadden duidelijk niet al<br />
een 2 uur afzien op (en naast) de pedalen<br />
achter (en op) de rug. Zolang ze maar<br />
bleven klappen vond ik het prima. <strong>Het</strong><br />
voorlaatste dorp, le Corbier, <strong>was</strong> nu dan<br />
eindelijk bereikt; van te voren het signaal<br />
tot een eindsprint. Ik heb mijn best<br />
gedaan, maar of dat er nog uitzag als een<br />
eindsprint is een tweede. <strong>Het</strong> <strong>was</strong> wel<br />
geweldig om weer even in de bewoonde<br />
wereld te komen. Mensen die je naam<br />
roepen (uit het programmaboekje),<br />
restaurantbezoekers die gaan staan op<br />
hun respect te betuigen. Geweldig! Ik lag<br />
nu tiende. De laatste paar kilometers...<br />
kom op met die finishboog! Maar het ging<br />
weer steil op, te steil. Fiets op de rug. Ik<br />
voelde de blauwe plekken van eerder die<br />
rit. Dat zou voor morgen het overwegen<br />
van een camelback waard zijn. Maar daar<br />
hoorde ik de luidsprekers en de laatste<br />
afdaling kon beginnen. Met een iets wat te<br />
groot enthousiasme afgedaald over snelle<br />
shotterwegen. Een onderschatte hobbel<br />
liet me langer dan gewild op mijn voorwiel<br />
rijden. Maar daar <strong>was</strong> dan die boog... wat<br />
een prachtige boog! Er <strong>was</strong> geen strijd<br />
meer noodzakelijk met andere renners.<br />
<strong>Het</strong> <strong>was</strong> prima zo. Kom nu maar op met<br />
die bananen, sinasappels, cola en al het<br />
andere lekkers wat op ons wachtte!<br />
Na de finish had ik inmiddels een prima<br />
plekje in het gras gevonden en betrapte<br />
me erop dat ik in mezelf begon te lachen.<br />
Wat een rit! Wat een slachting. Eén<br />
oogcontact met Joost, Sander of Niels zou<br />
straks boekdelen spreken. En dat <strong>was</strong> zo.<br />
Er kwam in eerste instantie geen woord<br />
bij te pas. Eerst het uitgeputte lichaam<br />
maar van eten en drinken voorzien. Toch<br />
volgden de verhalen elkaar snel op.<br />
2eme jour<br />
Dag 2 startte anders dan verwacht. Mijn<br />
naam stond nergens in de top 10. 34 e<br />
door 20 minuten straftijd. De jury heeft<br />
die dag 4 renners een straftijd van 20<br />
minuten gegeven wegens afsnijden.<br />
Bullshit natuurlijk. Maar nu bleek de top<br />
30 van gisteren als top 30 te mogen<br />
starten in deze etappe, wat dus wel gold<br />
voor Joost en Sander. Daarachter <strong>was</strong> het<br />
strijden voor een redelijke startpositie,<br />
wat me nog naar alle redelijkheid is<br />
gelukt.<br />
<strong>149</strong> 5
Change language