Vox Hieronymi

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Schoolgebouw 75 jaar oud| 11
Ons schoolarchief heeft behalve een enorme hoeveelheid papieren
documenten ook een afdeling beeld en geluid. Daarin
bevindt zich een 12 minuten durende film – zonder geluid
– waarop opnamen van al deze feestelijkheden zijn te zien.
Tot mijn grote opluchting is deze nu ter gelegenheid van het
vijfenzeventigjarig jubileum van het schoolgebouw gedigitaliseerd,
zodat we ook in de nabije en voorlopig verdere toekomst
deze beelden kunnen bekijken.
Functionalisme
Hiermee was de aloude Hieronymusschool voor het eerst in
haar lange geschiedenis buiten de singels van het middeleeuwse
Utrecht gevestigd. Het gebouw is het vijfde huis van
onze school sinds de stichting op 4 December 1474. Van deze
gebouwen bestaan nu nog de laatste drie. Het zou te ver voeren
de geschiedenis van ons gymnasiumgebouw in de 75 jaar
van zijn bestaan hier nu weer te geven. Hetzelfde geldt voor
de nog altijd mooie en bijzondere schooltuin. De mediterrane
tuin met louter planten, struiken en bomen uit het Middellandse
Zeegebied – men kan deze met recht dus ook een
gymnasium-tuin noemen – ligt tussen de gymnastiekzalen en
het aardrijkskundelokaal, tot aan de heg met het vijvertje en
met de zonnewijzer in het midden. Deze binnentuin is begin
jaren dertig ontworpen door Perk Vlaanderen, tuinarchitect/
plantsoenmeester van Utrecht. Het gebouw zelf is een ontwerp
van de architecten J.L.Planjer en J. de Vries. Zij lieten
zich inspireren door het functionalisme en door het werk van
de nog steeds zeer beroemde W.M.Dudok. Het functionalisme
hield in dat de vorm de functie moet volgen, geen overbodige
vormenweelde, bescheiden decoratie. Deze eenvoud heeft in
het verfijnde spel van de strakke lijnen van het ontwerp zeker
tot een harmonische schoonheid geleid. Terecht staat ons
gymnasiumgebouw dan ook op de monumentenlijst.
Ulevellen
De migratio in 1932 hield natuurlijk vele veranderingen in.
Zo was het bij voorbeeld ‘vaarwel aan de gebakjes van de Lubro
en de gevulde koeken van Noteboom, de bonbons van
Bergman en de ulevellen van de Hoog Boots’ die de gymnasiasten
in de pauzes zo vaak hadden genoten. Ook in het
gebouw was het wel even wennen. Oudleerlingen hebben
mij verteld dat in het oude gebouw zo langzamerhand alles
mocht – tot schrijven op de muren aan toe – en in het nieuwe
opeens helemaal niets.
Vijfenzeventig jaar lang hebben de opeenvolgende generaties
gymnasiasten in het gebouw aan Homeruslaan en Minervaplein
onder – soms sterk – wisselende omstandigheden
gewoond. Het is gelukkig niet tot een vijfde verhuizing gekomen.
Maar mooi en bruikbaar als ons schoolgebouw in veel
opzichten mag zijn, het is al vele jaren en de laatste tijd wel
heel erg duidelijk te klein voor de tegenwoordige schoolbevolking.
Ik hoop dan ook dat de plannen tot verbouwing en
uitbreiding een goede en spoedige uitvoering zullen vinden.
De vlag op het oude gebouw wordt voor de laatste keer gestreken
[J.A.Visser - gepensioneerd leraar van het USG, bezig met het
ordenen en beschrijven van het schoolarchief]