Batakland

haar leven geven? "J a!" antwoordde zij di
schijnlijk was dit snelIe antwoord ingegeven o
niet geloven kon. Hier werden wetten oversch
niet kende.
Ik vroeg alIe mensen op te staan en met mij te
deze kinderen en deze arts. Wij riepen de H
vroegen Zijn machtige hand uit te strekken ove
kinderen en zoals Hij tijdens Zijn rondwandel
Zich zo bewogen voelde en aangetrokken tot kle
en hen zegende en genas, zo ook thans het
doen. Amen. Daarna stak ik mijn pinken in
de oudste, zij was het minste bang. De Heer
oren aan en ze was perfect genezen. Hoogst v
het kind de zaal rand, ze ving geluiden op. I
volgens twee vingers op haar tong en bestrafte
geest en ze genas ook daarvan. Vervolgens z
voor de microfoon en fluisterde een naam, o
een naam heel zacht aan haar oor: Jezus! Je
dat ze met haar lippen deze naam probeerde t
ving deze tweeklank op en vormde met de lippe
en na enkele malen dit woord te hebben herh
het vlekkeloos na. Ze had het niet alIeen gehoo
het ook verklanken, verwoorden, uitspreken. D
op dezelfde wijze met het jongetje, ook hij w
en zei kinderlijk, met een hoog stemmetje, d
Het eerste woord dat deze kinderen ooit hoo
Naam van Jezus, hun Dokter en de eerste Naam
noemden was Zijn Naam!
Wat dit wonder uitrichtte onder de mensen, w
Ze verlieten hun zitplaatsen, ook de tribunes stro
alIen liepen naar het podium om de Heer te
prijzen, men klapte in de handen en riep
Tuhan! Putjih Tuhan! Halleluja! Terima Kasi
Heer! Prijs de Heer! HalIeluja! Dank U well)
Ik hoefde die avond niet te prediken, het
heerlijkheid van Jezus zag, kwam zich aan Hem
Met gebogen hoofden en gevouwen handen
honderden voor het podium. Velen weenden va
over wat ze zagen. Vel en trachtten de kinderen
drukken, hen woorden toe te spreken. Ik ben t