Batakland

lager dan het and ere gedeelte. Maar dat
te hinderen en we lieten het zoo
Wij had den heerlijke samenkomsten. Er we
bijgeschreven in het Boek des Levens des
vele zieken genezen. Wij werden de laats
vertrek geroepen bij een jonge, bezeten vr
pong. Allerlei broeders gingen met mij
toen ik in een armelijk bambuhuisje het s
familie had haar in een ruimte opgesloten
lijks meer had, een halfdonker hol, met
en een hardgestampte aarden grond. Ze s
op de kale grond, als een dier. Ze hadde
een houten blok ingesloten, zodat ze niet
nog nooit heb ik zo'n wreedheid gezien. D
enkels waren verwond en open vanwege
schuren van de voeten in de gleuf van
's avonds werden ook haar beide polsen v
als tegen de aarde gekruisigd, niet in s
wegen.
Wat een onmenselijke foltering! Van
mensen deze vrouw schreeuwen in de nach
aanvaardde dit en lette er niet meer op,
had den bezit van deze vrouw genomen, z
over tot de orde van de dag. Men lachte er
daar nu al jaren op de aarden bodem z
als een beest, een karbouw, of nog minde
lijkheid deed er niet meer toe.
We bezochten deze vrouw, in lompen, o
wilderd, met grote angstogen lag ze daar.
aanzien en gebood haar voeten uit het blok
voeten te wassen en te verbinden. De fam
mij verbaasd aan en protesteerden, deze vro
vliegen en verscheuren, ze was "d j ahat"
eiste dat men mij zou gehoorzamen, ande
heen. Tenslotte maakten enkele meegekom
vrouw los. De jonge vrouw keek mij voo
werd kalm. Ik bad voortdurend in tongen
marteld, zo grenzeloos verwaarloosd, zo
vreselijk ontredderd, haar mens-zijn zo ge
dat een golf van medelijden in mijn hart o
100