Oslak, Sentencoj - Kristana Misio en Esperanto

4
Ne troviĝas do konflikto kaj kontraŭdiro inter la evangelio desupre kaj la aŭtenta filozofio
desube, konflikto kaj kontraŭdiro estas konstatebla nur inter la evangelio kaj la dogmisma
sistemfilozofio, kiu fakte jam estas homa teologio, kiel prave ĝin komprenis jam Platono. Oni
ne nomas senrilate ironie la imagomondon de Platonaj ideoj „ĉielo de Platono”. Kaj tiu
falsa dogmisma ĉielo de tro pretenda homa filozofio estas en konflikto kaj kontraŭdiro kun la
evangelio.
La vera, aŭtenta, nedogmisma filozofio estas tiu, kiu realigas la signifon de sia nomo: amo al
la saĝo. Sed ami la saĝon en plena senco povas signifi nur unu aferon: ami Jesuon Kriston,
„en kiu estas kaŝitaj ĉiuj trezoroj de saĝeco kaj de scio” (Kol 2,3). La vera filozofo post la
historia jaro 33 estas nepre kristano – kaj inverse, la vera kristano estas nepre filozofo, ja li
amas la Saĝon en ĝia plej alta „agregatformo”, personigita en Jesuo Kristo. Kompreneble,
ne estas ĉiuj filozofoj same instruitaj kaj samforme pensantaj, kiel ankaŭ ĉiuj kristanoj tio ne
estas. Tiel, se vere kristano, oni povas esti filozofo en tiu praaŭtenta senco kun kompleta
historia scio kaj orientiĝo aŭ eĉ sen ĝi, kion oni havas ankaŭ enkadre de la sekulara
mondfilozofio kun Hegelo kiel erudita konanto de la tuta fiolozofio de Taleso ĝis li mem, kaj
aliflanke kun Vitgensteino, kiu neniam studis filozofian historiojn kaj filozofiajn sistemojn kaj
tamen validas inter la filozofie kleraj homoj kiel grandulo inter la filozofoj. Despli tio validas
en kristana kompreno pri esti filozofo.
Aŭtoro