Oslak, Sentencoj - Kristana Misio en Esperanto

49
Artisto, se li havas talenton, levas estaĵojn, objektojn kaj fenomenojn el la iluzio
pri ordinareco sur la veron de surprizeco; se li estas genio, ankaŭ de ekscitiĝo. La
triviala homo mallevas ĉion, eĉ la pintan arton, sur la subnivelon de banaleco.
*
Filozofoj ĝis nun la mondon diversmaniere interpretis kaj ankaŭ transformis, sed
temas pri tio, ke oni ĝin akceptu! Ne en senco de identiĝo, sed en senco de la
medio, en kiu estas eble repaciĝi kun Dio kaj tiel iam atingi alian mondon, kiun
oni ne bezonos interpreti nek transformi nek kun klopodo de sia kredo akcepti, ja
en ĝi la savitoj vivos en komuneco kun la Kreinto de ĉiuj mondoj.
*
La energio, uzita por la rifuzo aŭ prokrasto de nepraj reformoj, kongrue kun la
leĝo pri la konservo kaj transformiĝo de energio, kolektiĝas kiel potenciala
energio malantaŭ la digo, kiu dislimigas la cilivizitan juran socion disde la
revolucio kaj teroro. La patroj de la revolucio kaj de la politika teroro estas en
vero tiuj, kiuj la pacajn reformajn ŝanĝojn el egoismaj motivoj rifuzas – kaj ne
unuarange tiuj, kiuj la ŝanĝojn postulas ...
*
Kial komunistoj anstataŭ la tradicia esprimo „salajro“ enkondukis la esprimon
„premio“? Salajrojn oni prijuĝas laŭ justeco, sed premio estas senkonsidere pri
alteco ĉiam bonvena. Por sia salajro laboristo pledas kaj batalas, sed premion li
devas akcepti senkomente. Uzante la biblian kategorion de salajro kiel premio
kaj ne justa pago, la kamaradoj sin levis al la samnivelo kun Dio – almenaŭ en sia
patologia fantazio!
*
Mi ne kredas, ĉar mi havus pruvojn, ke la respondoj de la religio estas ĝustaj, sed
tial, ĉar mi havas pruvojn, ke ĉiuj aliaj respondoj estas malĝustaj.
*
Personoj, kiuj plej nepre bezonus kritikon, ĝin kutime plej malbone akceptas. Kaj
tiuj, kiuj ĝin mature akceptas, ĝin preskaŭ ne bezonas plu ...
*