Cercle Benelux d'Histoire de la Pharmacie - Kringgeschiedenis

om, in een meestal vrolijk, onbevangen academisch samenleven. Dit werd
door zijn assistent CarlGlaser als volgt beschreven (cf. Anschütz I,
p. 272) :
« K e k u 1 é war von grosser persönlicher Liebenswürdigkeit. Der damais
35jahrige Mann, eine schone vomehme Erscheinung, hatte ein burschikoses,
heiteres, ja oft übermüthiges Wesen. In der fesselndsten Weise erzahlte er
uns beim Arbeiten über seine Giessener Zeit bei Liebig, über die Pariser
und die englischen Chemiker. An einem erhöhten Platz des Laboratoriums
befand sich ein Luftbad für Reaktionen mit zugeschmolzenen Röhren.
Wahrend wir mit Schemel oder Stuhl durch Aufsteigen die höhe der Thermometersaule
zu erreichen suchten, um Temperaturablesungen vorzunehmen,
verschmahte der Chef solche langweilige Methode und setzte von seinem
Platz mit kühnen Tumersprung auf die Plattform zur Befreiung von überschüssiger
Muskelkraft. Dabei brachte der Mann zu jener Zeit 7—8 Stunden
in fleissigen Arbeiten stehend im Laboratorium zu, um alsdan Tag für Tag,
abends von 8—12 oder 1 Uhr den zweiten Theil seines Lehrbuches zu
fördern ».
Uit die tijd dagtekent tevens de bekende groepsfoto van K e k u 1 é, met
assistenten en leerlingen.
Het zou ons hier te ver voeren de publicaties van K e k u 1 é, van zijn
assistenten CarlGlaser, Wilhelm Körner, Théodore
S w a r t s en van zijn leerlingen over de substitutieproducten van benzeen
uit de jaren 1866-69 op te sommen en te ontleden. Voor de belangstellenden
zij verwezen naar August Kekulé van Richard Anse h ü t z
Band I, blz. 306-362 (1929).
De publicatie van Wilhelm Körner: « Faits pour servir à la
détermination du lieu chimique dans la série aromatique », verschenen in het
Bulletin de l'Académie Royale de Belgique van 1867, verdient evenwel een
bijzondere vermelding, daar zij het uitgangspunt is geweest voor zijn z.g.
« absolute methode » bij de strenge localisatie van de substituenten, welke
de stevigste steun heeft geboden voor de hexagonale structuur van de
benzeenkern.
Talrijk zijn de medewerkers van Kekulé te Gent geweest. Vooraan
noemden we reeds : Adolf.Baeyer, later professor in de chemie te
Berlijn, Straatsburg en München, Nobelprijs in 1905 ; de Engelsman George
Carey Foster, later professor te Glasgow, daarna te Londen ; de
Belg Théodore Swarts, zijn opvolger te Gent ; de Duitsers :
Eduard Linnemann, later professor in de chemie te Praag ; Hans
H ü b n e r, de opvolger van W ö h 1 e r te Göttingen ; CarlGlaser,
later directeur van de Badische Anilin- und Soda-Fabrik ; W i l h e l m
Körner, later professor in de chemie te Milaan ; Herman Wichelh
a u s, later professor in de chemische technologie te Berlijn ; Albert
Ladenburg, later professor te Breslau ; HeinrichBrunck,
later directeur bij de Badische Anilin- und Soda-Fabrik ; Carl Leverkus,
later mede-eigenaar van de Ultramarin-Fabrik van zijn vader, sindsdien
opgeslorpt door de Bayer-Werke te Leverkusen ; de Russen : Stanislas
Szuck en BronislasRadziszewski, beiden uit Warschau
; de Belgen : Luitenant Michel Ronday, uit Herstal en
Edouard Dubois, later professor in de farmacie te Gent. Ook
James Dewar werkte onder de leiding van Kekulé te Gent gedurende
de zomer 1867. Al deze medewerkers hebben er aanzienlijk toe bijgedragen
de ideeën van hun meester in Europa te helpen verspreiden.
— 27 —