"Bermeoko toponimia" lanaren azterketa kritikoa - Euskaltzaindia

762 EUSKERA – LIII, 2008, 3
Mallukisolo (468 . orr .): Ahoz hala jaso bada ere, dokumentazioak Malluki tza
iradoki tzen digu eta guk honelaxe emango genuke . Telleripeondo ere har
liteke lema nagusi bezala, baina lema bikoi tzak saihestuko genituzke
edozein kasutan ere . Populismo zan tzua an tzematen da alternatiba posibleen
aurrean, ida tzizko era jasoak ahozko lekuko tzetara makurtu nahi
horren a tzean . . .
Marinone (468-469 . orr .): Aldaera hori Marianoena (-a) ida tzi behar da . Hala
ere, dokumentazioan oinarri hartuta, E txebarri( txikerr)a (-a) edo an tzeko
zerbait izango li tzateke lehene tsi beharrekoa . Guk aldaera osatuena nahiago
genuke .
Muskerri txune (474 . or .): Aldaera hori Muskerritoena (-a) ida tzi behar da eta,
lema nagusi bezala ez bada, sinonimo legez behin tzat Andikoe txebarri ere
eskainiko genuke .
Otaebagia (475 . or .): Oso litekeena da plantea tzen den hipotesi etimologikoa,
baina egia eztabaidezin bezala azal tzea ez da oso zuhurra . 1910eko Otaveise
pare bat baizik ez daukagu eta Otaebagia (-a) proposa tzea ausarta
egiten zaigu . Hala ere, bere horretan u tziko genuke, erreserba horiek guztiak
adi tzera emanik, badaezpada ere . Ikus beherago ere Iraebagia (723 . or .) .
O tsolarre (475 . or .): O tsolarra mugagabea da arauzko grafia jatorra . Bigarren
osagai generiko horren gainean, ikus gorago Araneko larre (421 . or .)
izenaz esandakoa .
Pa txotene (475-476 . orr .): Bi txia da paragogedun aldaera lehenagotik dokumentatua
aurkitu izana (1847-1874koa da lehen agerpena) . Seguraski,
iker tzaileen eskema esplikatiboen arabera, -ena amaieradun lekuko tzak
eskribau erdaldunen asmazioak izango direla esango da . Guk, ordea, aldaera
horiek jatorrizko tzat har tzen ditugu eta mendebaldean hobe tsi egiten
ditugu . Ondorioz, lehenbizikoz 1895ean ageri den Pa txotena (-a)
ida tziko genuke .
Pedrualde (476 . or .): Guk Pedruondo hobe tsiko genuke .
Pepetolarre (476 . or .): Ikus gorago Araneko larre (421 . or .) . Hala ere, guk
kasu honetan Pepetolar emango genuke, ahoz jasotako -e hori paragoge
arrunta baita eta, jakina denez, toponimian lar- oso sarri ageri den osagaia
delako . Cf . -aur, -luz . . . ere amaierako -e hori galdu ohi dutenak leku-izen
eta deituretan .
Peruarezti (477 . or .): Dudarik ere gabe Peruaresti ida tzi behar da izen hori .
Ikus gorago Arezti (422-423 . orr .) .
Piku (478 . or .): Bizkar bat izanik -pe a tzizkiak oso «propio» ematen ez duen
arren, halaxe ageri da dokumentazioan eta guk Pikupe proposatuko genuke
.