Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

1/ BIHOTZ BAT ... KEZKAZ BETEA
Xalbadorren bihotza! Zuk, gizon hau ezagutu ez duzuna,
begira zazu azalaren latza edo begiaren iluna baino
barrenago, edo berari ezin begiratuan, irakur edo abestu,
gora gora, liburu honetako kantuak. Bihotz bat, Xalbadorren
bihotza, duzu hemen aurkituko bero beroa, hitz eta
gogoeta guzietan jo eta jo ario Jo, bai, egiten du, eta panpaka,
edo pilpiraz. Horra nun dagoen hor bihotz hori dardaratua
eta inarrosia, eta bihotzarekin, bihotza bezain bizi
eta minbera, gizona bere osoan.
Dugun ikus nolakoa zaikun bihotz hori azaltzen:
etxean, lanean, adixkideetan, eta adixkide haundienarekin,
J ainkoaren ai tzinean.
ETXEA ET A FAMILIA
Etxea du bihotzak bere lehen jo lekua, etxean du maitasuna
ezagutu, hazi, segidatu. Hori lehen lehen agertzen
zaio liburu hau jastatzen duenario Bego berak erran horen
seme dugun Xalbador:
Aita nuen gizon bat tatxarik gabea,
haren seme hau baino ainitzez hobea.
«Kantua ta fedea ditut aitarenak» erran ondoan goretsi
dezala ere bere ama, huni buruz diolarik:
Amodioz nahi zinuela nitarik gizon bat egin.
Eta huna, lehengoen alderat dituen zorrak eta ezagutza
erran ondoan, nola mintzo den oraingo etxeaz eta bere
familiaz, bere maitasuna hain baitu gogotik kantatzen. Bere
lagun maitea «hogoi urtetan bezala» maite duela badakigu
berak erranik, zeren:
Amodioa zintzoa bada, ez dira konda urteak.
12