Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

1/ Ondo dakit gaur bihotz gaxo bat astindu behar dedala,
ai, Uztapide, barka zaidazu zu aitatzera noala.
Burutan hartu dedan lan hontan Jainkoak argi nezala,
esan nahiak ager ditzadan sentitzen dedan bezala.
2/ Ez dakit zer dan zuri nigaitik gogora datorkizuna,
nik ez baidauzkat, ondo badakit, zure azta ta zentzuna.
Halarik ere bada gauza bat onartu behar dezuna:
maitagarria ez banaiz ere maitale suhar nauzuna.
3/ Egun on batez bertsoen bidez zurekin alkartu nintzan,
zu baino lagun hoberik ez det aurkitu ene bizitzan.
Zure itzala berdintzen ere saiatu naiz ene gisan,
nahiz nik egin indar guztiak alper alperrikan izan.
4/ Norbaitek behin esan zuala entzun izan det nonbaitik:
«Doai on batek argi dezake berdin anima gaiztotik».
Iñork etzuan iñoiz esango horrelakorik zu gaitik,
doai on hutsa zarelakotz zu barrendik nola kanpotik.
5/ Jaunak gure gain utzi lan hontan zu izan zera gizona,
trebea eta argiz betea, zure hitzetan sakona.
Parra eragin behar zanean, hartako ere zu ona,
gure denboran ezagutu dan bertsolaririk osona.
6/ Egun ordea agorrik zaude, ai, ezin-beste estutan,
herri gainera hainbeste ur on ixur ondoan burrustan.
Herri honentzat eten zerala, arren, ez egon damutan,
ordainez be re semen bihotzak hartu dituzu eskutan.
311