Odolaren mintzoa - Euskaltzaindia

7/ Etxekoz nintzan geienik orroit oinaze heien erdian,
odolarekin nigarra nahas nadukaIarik begian;
Jainkoaz bertze izaite asko zabilzkitan itzulian,
Hau etzen azkeneraino sartu ene gogoko argian.
8/ Herioari so han nindagon dolamena nariola,
gal irriskuan nadukanari asko pentsatzen niola,
Iur huntarikan ene gogoa ezin baztertuz nihola;
ez nuen uste hain hortaraino josia nintzaikiola.
9/ Etsimenduak hestutu arte Jainkoa nuen ahantzi,
bainan ordu Iatz hark ez ordea ene jaidurak ehortzi!
Bixta hauste ta pairamen orok Iehengoa naute utzi,
ene gogoa eta bihotza berriz Iurrean dagotzi.
10/ Jainko maitea, hau baIdin bazen nitan zen fede guzia,
Iur huntaz Iaster asper nadien egin zaidazu grazia:
hersturak baizik ez badakarkit Zu ganako gutizia,
den baino ere gogorragoa bilaka bekit bizia.
329