ashundo de la Baskerviloj

– Malseketa kaj malvarma.
– Sed efektive ne pluvis?
– Ne.
– Kia estas la aleo?
– Staras du vicoj da taksusa heĝo, dek du futojn altaj
kaj nepenetreblaj. La centra pado larĝas ĉirkaŭ ok futojn.
– Ĉu troviĝas io inter la heĝoj kaj la pado?
– Jes, ambaŭflanke strio da herbo ses futojn larĝa.
– Laŭ mia kompreno la taksusan heĝon penetras ĉe iu
punkto pordeto, ĉu?
– Jes, la pordeto kiu allasas sur la erikejon.
– Ĉu ekzistas alia trairejo?
– Neniu.
– Do por atingi la taksusan aleon oni devas aŭ aliri el
la domo aŭ eniri tra la pordeto, ĉu?
– Troviĝas eliro tra somerdometo ĉe la fora ekstremo.
– Ĉu kavaliro Karlo atingis tiun?
– Ne, li kuŝis proksimume kvindek metrojn for de ĝi.
– Nun diru al mi, doktoro Mortimero – kaj tio gravas
– la signoj, kiujn vi vidis, estis sur la pado kaj ne sur la
herbo, ĉu?
– Neniaj signoj povis montriĝi sur la herbo.
– Ĉu ili troviĝis samflanke de la pado kiel la palisara
pordeto?
– Jes, ili estis rande de la pado samflanke kiel la
pordeto.