ashundo de la Baskerviloj

diri al mi, sinjoro Holmso, kion je la tondro signifas tio, kaj
kiu tiel multe interesiĝas pri miaj aferoj?
– Kion vi opinias pri ĝi, doktoro Mortimero? Vi devas
konsenti, ke en tio ĉi estas nenio supernatura, ĉiuokaze,
ĉu?
– Ne, sinjoro, sed tre povas esti, ke ĝi venas de iu, kiu
konvinkiĝis ke la afero estas supernatura.
– Kiu afero? – kavaliro Henriko demandis akre. – Al mi
ŝajnas, ke ĉiuj vi, sinjoroj, scias multege pli ol mi pri miaj
personaj aferoj.
– Vi dividos niajn sciojn antaŭ ol forlasi tiun ĉi ĉambron,
kavaliro Henriko, tion mi promesas, – diris Ŝerloko
Holmso. – Ni limigos nin provizore en la nuna momento,
laŭ via permeso, al tiu ĉi tre interesa dokumento, kiu
nepre estis kunmetita kaj enpoŝtigita hieraŭ vespere. Ĉu
vi havas la hieraŭan Tempon, Vatsono?
– Jen ĝi, en la angulo.
– Mi petas, transdonu ĝin… la internan paĝon, bonvolu,
kun la ĉefartikolo, ĉu ne? – Li rapide trarigardis ĝin,
kurigante siajn okulojn supren suben laŭ la kolumnoj. –
Jen bonega artikolo pri la libera komerco. Permesu, ke
mi citu eltiraĵon al vi: “Se al vi oni kaĵolos imagon, ke
via aparta metio aŭ via propra industrio estos stimulita
per protekta tarifo, via racio devas certigi vin, ke tia
leĝaro finfine tenu for riĉecon de la lando, rezultigu
malplivalorigon de niaj importoj, kaj malaltigu ĝeneralajn