ashundo de la Baskerviloj

Ĉapitro 4
KAVALIRO HENRIKO
BASKERVILO
Nia matenmanĝa tablo estis frue senpladigita, kaj
Holmso atendis en sia negliĝo la promesitan rendevuon.
Niaj klientoj venis akurate, ĉar la horloĝo ĵus sonorigis la
dekan, kiam oni envenigis doktoron Mortimero, sekvatan
de la juna kavaliro. Tiu lasta estis malalta, vigla,
malhelokula viro ĉirkaŭ tridekjara, korpe tre fortika, kun
densaj nigraj brovoj kaj forta batalema vizaĝo. Li vestis
ruĝetan skotdrapan kompleton kaj aspektis veterumite
kiel iu, kiu pasigis la pliparton de sia tempo en plenaero,
kaj tamen en lia senŝancela rigardo kaj la kvieta memfido
de lia sinteno io signis ĝentlemanon.
– Jen estas kavaliro Henriko Baskervilo, – diris doktoro
Mortimero.
– Nu jes, – diris tiu, – kaj plej strange estas, sinjoro
Ŝerloko Holmso, ke se jena mia amiko ne proponus
viziti vin hodiaŭ matene, mi venus propravole. Laŭ mia
kompreno vi solvas enigmetojn, kaj mi ricevis unu tian
hodiaŭ matene, kiu postulas pli da trapensado ol mi
kapablas dediĉi al ĝi.
– Bonvolu sidiĝi, kavaliro Henriko. Ĉu mi komprenu laŭ