ashundo de la Baskerviloj

devenis de tagĵurnalo; sed ke vi kapablis scii el kiu, kaj
aldone ke ĝi devenis de la ĉefartikolo, vere estas unu el
la plejaj mirigaĵoj, kiujn mi iam spertis. Kiel vi faris tion?
– Mi supozas, doktoro, ke vi povus distingi la kranion
de negro disde tiu de eskimo, ĉu?
– Tre certe.
– Sed kiel?
– Ĉar tio estas mia speciala ŝatokupo. La diferencoj
estas evidentaj: la superorbita kresto, la vizaĝa angulo,
la makzela kurbiĝo, la…
– Sed tio ĉi estas mia speciala ŝatokupo, kaj la
diferencoj estas same evidentaj. Ekzistas tiom da
malsameco laŭ mia vidpunkto inter la burĝaj tiparoj kun
grandaj linipaŝoj de la Tempa artikolo kaj la malordema
presado de vespera duonpenca ĵurnalo, kiom inter via
negro kaj via eskimo. Rekono de litertiparoj estas unu
el la plej simplaj scifakoj por speciala krimeksperto,
kvankam mi konfesas, ke kiam mi estis tre juna, mi
misidentigis la Merkuron de Lidzo kiel la Okcidentan
Matenan Novaĵaron. Sed ĉefartikolo en Tempo estas tute
rekonebla, kaj tiuj vortoj povis veni de neniu alia loko. Ĉar
tio estis farita hieraŭ, estis ege probable, ke ni trovos la
vortojn en la hieraŭa eldono.
– Do ĝis tie mi povas sekvi vin, sinjoro Holmso, – diris
kavaliro Henriko Baskervilo, – iu eltranĉis tiun mesaĝon
per tondilo…