ashundo de la Baskerviloj

Arthur Conan Doyle
La ĉashundo de
la Baskerviloj
ANTAŬVORTOJ DE
LA TRADUKINTO
Mi neniel pardonpetas pro mia esperantigo de propraj
nomoj en tiu ĉi traduko. Min ĉiam ĝenas fremdlingvaj
nomoj, ofte por mi neprononceblaj, meze de Esperanta
teksto, ĉar ili ĉiam hezitigas la rapidan fluon de mia
legado. Ne nur tio, sed la fremdlingvaj nomoj ne akceptas
nature adjektivigon aŭ adverbigon, kaj – plej grave
– akuzativigon. Ne ekzistas regulo, kiu tekstas: La
akuzativo estas deviga, krom en la kazo de propraj
nomoj; aŭ: objekto ne ekzistas, kiam temas pri propraj
nomoj. Agi tiel estas subtila subfoso de nia lingvo, kaj
vidigas mankon de fido pri ĝi entute.
Alilandula fuŝprononco de anglaj propraj nomoj nur
konfirmas por mi mian sintenon.
En la kazo de Dr Watson (tiel), la nomo mem jam
ŝajnas havi akuzativan finaĵon, kio estas maloportuna (ĉu