AM DE JONG

ten slotte in slaep te lollen met duysent en éen sottepraetjens.
Nu eens seyde hy, dat groote heeren hun anders moeten bedraegen
als cleene luyden ; dat graevenkinderen slechts geplant mogen worden
by seeckere hemelsce constellaties, door geleerde sterrewichelaers
te bepaelen. Een ander mael, dat men er sich van most onthouden
kinderen te verwecken op Son- ende feestdaegen, aengesien dit een
geval van slaefelycken arbeyt bediedt; want hy was een man, dewelcke
sonder tusscenverblyf in het vegevier rechte het paradys
wilde binnen gaen ! , . . Hy maeckte haer diets, dat kinderen,
daervan de eerste steen gelegt wiert op Sinte-Clara's-dag, blint
souden syn, op Sint-Genou besocht met podagra, op Sint-Aignan
cletscoppen bequamen, op Sinte-Rochus de pest; voornaementlyck
so de ouders by geval niet en verkeerden in staet van genaeden.
Anderwerf, dat kinderen, in Februari geboren, coutcleumen
waeren ; in Maert quamen onverdraechlycke pochhansen, die van
April deuchden van haer nochte pluym — de welgescaepen jongens
wierden in den Meye gebaert. In éen woort, hy verlangde, dat de
syne volmaeckt soude syn, gelyck een gouthaentje soude uytsien ;
ende daertoe mosten sy afwachten tot alle gunstige omstandicheden
t'saemen aenwesent waeren.
Weer een ander mael onthulde hy Blanche, dat den echtgenoot het
recht was voorbehouden by syne gemaelinne een kint te verwecken
volgens syn alleenige ende souvereynen wille ; en dat, so sy eene
deuchtsaeme vrouwe soude heeten, sy haer most onderwerpen aen
den godgevalligen wil van haeren gemael; ten slotte, dat het beter
waere te wachten op de thuyscomste der Vrouwe van Azay, opdat
dese haer in het craembet mochte bystaen.
Uyt dit alles besloot Blanche, dat de senescalc hem door haer aendringen
ontstemt voelde, ende dat hy magscien recht hadde, aldewyl
hy so out was ende ryck in ervaeringe ; des gaf sy haer onder, ende
docht noch alleene in haer selven aen dat so vierig begeerde kint;
hetgene bediet, dat sy er dag ende nacht over broeyde, gelyck
vrouwen plegen so sy haer iets in het hooft geset hebben ; sonder te
beseffen, dat sy haer bedroeg gelyck ritsige deernen doen, vol begeerte,
hartneckig jaegent achter de leckernye.
Op eenen avent quam Bruyn over kinderen te spreecken, een
onderwerp, dat hy plach te ontvlieden gelyck de cat cout waeter;
maer hy becloech hem over eenen deugniet, denwelcken hy dien
uchtent voor swaere vergrypen hat moeten veroordeelen, seggende,
dat dese voorseecker geteelt was door lieden, met dootsonden
overdeckt.
,,Laes," sprack Blanche, ,,so gy er my een geven wildet, al mocht
— S6 —