09.02.11 annex7.SDF 2002 Guidelines

Bergrivier Spatial Development Framework,2008
skaal en vorm van die oordontwikkeling.
Waar oorde in die oorgangsone tussen dorpe (stedelike konsentrasies) en die meer
‘ongeskonde’ ekstensiewe landbougebiede (C.a) en suiwer natuurgebiede wil vestig is ‘n
hoër digtheid toelaatbaar. Waar eiendomme egter nog wel goeie landboupotensiaal,
asook natuurlike bewaringswaardige elemente besit, word ‘n laer digtheid voorgestel.
‘n Laer digtheid behoort oorweeg te word in ‘ongeskonde’ ekstensiewe landbougebiede
en suiwer natuurgebiede.
Die landelike karakter van die oordontwikkeling behoort die bepalende element te wees
by beoordeling van ‘n grondgebruiksaansoek.
Waar oordontwikkelings in ekstensiewe landbougebiede oorweeg word moet die
uitwerking van die nie-landbou ontwikkeling op die aangrensende landbou-aktiwiteite,
byvoorbeeld ‘n toename in verkeer, beoordeel word ten einde die wenslike digtheid te
bepaal.
Dit behoort as vereiste gestel word dat ‘n bron van ontspanning teenwoordig moet wees,
hetsy natuurlik soos ‘n kus- of rivieroewergebied, berg, meer, ens. of mensgemaak soos
‘n swembad, golfbaan en ander sportfasiliteite.
In ekstensiewe landbougebiede en suiwer natuurgebiede behoort daar altyd ‘n natuurlike
bron van ontspanning voorsien te word.
Waar die natuurlike bron aktief van aard is, byvoorbeeld waar ‘n rivier of kus benut kan
word, kan ‘n hoër digtheid oorweeg word omdat dit meer geleenthede vir ontspanning
bied aan vakansiegangers. Natuurlike bronne kan ook passief wees (byvoorbeeld goeie
uitsigte) maar hier behoort ‘n laer digtheid te geld.
Daar moet gelet word op die sensitiwiteit van die aktiewe natuurlike bron. Hoe
sensitiewer dit is, hoe laer behoort die digtheid te wees.
Genoegsame onontwikkelde oopruimtegebiede moet op die terrein wat ontwikkel gaan
word, asook tussen eenhede, voorsien word.
5.3.1.2 Eenhede, estetika en landskapering
Ten einde ‘n kwaliteitsbegrip van plek by oordontwikkelings te kweek is dit van belang dat
ontwikkelings altyd met die biofisiese kenmerke van die omgewing saamsmelt of
harmoniseer. Die volgende beleidsriglyne sal positief hiertoe kan bydra:
Die grootte van eenhede behoort beperk te word tot aanvaarbare norme in lyn met die
digtheid van die oord en dienooreenkomstig die vereistes van die
soneringskemaregulasies.
Geboue behoort met die omliggende landskap en plaaslike tradisionele boustyl te strook
om die karakter en estetiese gehalte van die gebied te bewaar.
Ontwikkelings behoort ooreenkomstig plek-spesifieke ontwerpriglyne beplan te word.
Die beplannings-en ontwerpproses moet onder andere die volgende aanspreek:
- Argitektoniese ontwerp (skaduwees, desentraliseer massa van geboue).
- Stadsontwerp wat ‘ruimte’ promiveer.
- Materiaal wat gebruik moet word.
- Omheinings (indien enige).
- Hoogte en omvang van eenhede/strukture.
- Landskaperingsvoorstelle vir die terrein.
- Totale omvang van strukture en erwe indien aparte erwe uitgemeet word.
Die vervreemding van eenhede kan oorweeg word. Indien publieke hulpbronne voorkom
waartoe die algemene publieke toegang behoort te hê, moet private huiseienaars ‘n poel
vir huise vir korttermynverhuring beskikbaar stel.
Waar moontlik moet kusoorde uit ‘n groepering van lae geboue en klein binnehoffies
bestaan om beskutte buitelugruimtes te skep.
Groot kampeerterreine of woonwaparke moet op geskikte, nie-sensitiewe terreine
ontwikkel word.
Kleinskaalse sakegebruike soos ‘n oordwinkel, ontspanningsfasiliteite en indien wenslik,
konferensiefasiliteite, is toelaatbaar.
Toepaslike landskaperingstrategieë moet deel uitmaak van ontwikkelingsvoorstelle.
Die roetes van dienste soos telefoon- en kraglyne, waterpype en nuwe paaie moet
aangedui word, veral waar dit deur die natuurlike omgewing sal gaan. ‘n Aanduiding
moet gegee word van die mate waarin die omgewing geraak word en voorgestelde
rehabilitasiemaatreëls. Die genoemde roetes moet beplan word om die mins moontlike
Rode & Associates CC × Africon (Pty) Ltd× Anneke de Kock Environmental Consultants× Prof. Wolfgang Thomas
16