09.02.11 annex7.SDF 2002 Guidelines

Bergrivier Spatial Development Framework,2008
eienskappe, gebruik gemaak om die riglyne op te stel. Waarnemings van ontwikkeling in die
reggebied deur beide die konsultantespan en amptenare van die Munisipaliteit het ook ‘n
goeie basis gevorm om riglyne op te stel. Die beleidsriglyne en norme wat hieronder gestel
word vir verskillende grondgebruike moet dus gesien word as riglyn wat die mees wenslikste
daarvoor beskou word.
Ten opsigte van die bepaling van beleidsriglyne is dit eerstens noodsaaklik om ‘n aantal
kern strategieë te bepaal waarvolgens nedersettings in die algemeen gestruktureer kan
word en wat die basis van ‘n beplanningskonsep sal vorm. Ten einde te voldoen aan die
beginsel van plek-spesifieke kenmerke van nedersettings sal voorstelle vir elke nedersetting
individueel bepaal word, maar in die lig van integrasie word algemene beleidsriglyne vir
verskillende grondgebruike bepaal. Dit sal ook die toepassing en implementering van
ontwikkelingsriglyne vergemaklik. Daar sal nogtans gefokus word op die oorhoofse doelwitte
van integrasie tussen nedersettings en geïntegreerde hulpbronbenutting.
6.1.1 Die beplanningskonsep
Die ROR maak gebruik van ‘n aantal saamgestelde strategieë om ‘n toepaslike breë
benadering tot stedelike ontwikkeling daar te stel, wat inderware konseptuele
struktuur-elemente of ontwerp oplossings is om probleme die hoof te bied en ‘n fisiese
omgewing daar te stel wat ‘n waardige leefwyse sal bevorder. Die volgende oorkoepelende
strategieë lê die grondslag van die voorgestelde raamwerk:
Figuur 2: Strategieë vir die bepaling van ‘n beplanningskonsep
Holisme: ‘n Nedersettings behoort uit ‘n geïntegreerde struktuur van komplekse,
funksionerende sisteme en onderling geskakelde komponente te bestaan. Dit behoort meer
as net ‘n funksionele habitat te wees; dit moet ‘n plek van samekoms van mense wees om
geleenthede vir woon, werk en ontspanning te benut. Ruimtelike beplanning moet dus nie in
isolasie beskou word nie, maar vereis ‘n holistiese geheelbeeld waarbinne die totale
bestaansmilieu van die nedersetting aangespreek word.
Konsentrasie: Konsentrasie beteken om aktiwiteite binne ‘n gedefinieerde ruimte te
konsentreer. As sodanig word mense en aktiwiteite nader aan mekaar gebring, wat bydra tot
die meer effektiewe gebruik van hulpbronne soos stedelike- en landelike grond, bou
materiale, alle vorme van energie en kapitaal. Die resultaat is ‘n kompaktheid van die
nedersetting eerder as stedelike sprei wat duur en verkwistend van aard is.
Integrasie: Wat nou verband hou met konsentrasie is die strategie om ‘n verskeidenheid
van aktiwiteite en grondgebruike binne dieselfde ligging te oorleg of te integreer. Dit het ‘n
groter mate van gemeenskaplike sosiale-, politieke- of ekonomiese ondersteuning tussen
aktiwiteite tot gevolg. Die fisiese manifestasie van die strategie is ‘n meer koherente en
ononderbroke dorpstruktuur. Dit dra ook daartoe by om ‘n meer effektiewe en
ondersteunende omgewing te skep wat toegang na geleenthede vir die arm gedeeltes van
gemeenskappe makliker maak. Die integrasie van stedelike en landelike funksies kan ook
uit hierdie strategie aangespreek word.
Bewaring: Die beeld en identiteit van nedersettings word beïnvloed deur die kwalitieit van
die omgewing wat beide ‘n visuele en funksionele komponent het. Hierdie kwaliteit moet
beskerm en versterk of uitgebou word om ‘n volhoubare omgewing te verseker. Die vorm en
uitbreiding van ‘n nedersetting sal altyd as grondslag hê die bewaring van:
die natuurlike omgewing met sy unieke landskappe en sensitiewe ekologiese balanse.
geboue, historiese elemente en stedelike ruimtes wat deel vorm van die kulturele erfenis
van die nedersetting.
Bewaring moet altyd beskou word as ‘n dinamiese aksie gegrond op strategiese keuses oor
wat bewaar moet word en waarom. Daar moet verder ‘n aangaande evaluering wees van die
Rode & Associates CC × Africon (Pty) Ltd× Anneke de Kock Environmental Consultants× Prof. Wolfgang Thomas
24