dpo_3294.pdf

XXVIII. BOEK. H I S T O R I E . 411
„ op 't ftuk der munte, het goeddunken van
„ elk Landfchap hooren. Voorts hadden de
Raadsluiden het handhaaven van 's Lands
voorregten, by eede, te belooven. Het
9, houden van byzonder verftand met eeni-
„ ge Landen, Steden of Peribonen, over de
„ gemeene zaake ; 't ontdekken van 's Lands
„ geheimen, en 't ontvangen van gefchen-
„ ken , was hun uitdrukkelyk verbooden.
„ Alle zaaken moesten zy by ftemminge af-
„ doen, zonder dat de hooge Overheid ee-
„ nigen hunner , tot agterraad , gebruiken
„ mogt. Brieven, den ftaat des Lands raa-
„ kende , moesten allen in den Raad ver-
„ toond en gelezen worden. Zaaken van
-„ groot gewigt moesten aldaar niet worden
afgedaan, dan in 't byzyn van tien Leden,
„ zeven van welken, uit byzondere gewes-
„ ten , zyn moesten. Over minder gewig-
„ tige zaaken , moesten ten minften zeven
„ Leden zitten, vyf van verfcheiden' gewes-
„ ten, indien 'er zo veelen, ter plaatfe daar
„ de Raad zat, tegenwoordig waren. De
„ Raad moest de vyanden das Vaderlands in
„ regten doen vervolgen, en midlerwyl hun-
„ ne goederen doen aantekenen , derzelver
„ inkomften bekeerende ten voordeele van
„ 't gewest, daar ze vielen. Tweemaal 's jaars,
„ zouden de algemeene Staaten byeen ko-
„ men, ter plaatfe'daar de Landraad dan zit-
„ ten zou; doch hy en de Staaten van ieder
„ Landfchap zouden, daarenboven, vergade-
„ ren mogen , zo dikwils als 't hun goed-
„ dagt. Nogtans zou de Overheid en Land-
„ raad de algemeene Staaten, daarenboven,
' '" ' » be-
15S.Ï.