dpo_3294.pdf

480 VADËRLANDSCHE XXVIII.BOEK,
lyk gedruis, verpletterd werdt. Toen zwigt
• der Franfchen vuurigheid. Ook begon 't
hun aan buskruid te mangelen. Zy zien
dan om naar de poort, die ze naast was, raaken
'er uit. De rest volgt, met zo geweldig
een' drang, dat 'er veelen, in de engte verflikten
: veele anderen fneüvelden, door eenen
hagel van musketkogels , fpattende uit
de naaste hoekhuizen. De poort raakt, tot
anderhalf mans lengte hoog, gepropt met
lyken, onder welken men de leevenden, hier
en daar, zag wemelen, en den kop uitfieeken,
om lugt te fcheppen. Veelen, ruiters
zo wel als knegten, wierpen zig over de Vest
in 't water , daar 'er ook menig omkwain,
of, uit onkunde van 't zwemmen, of door 'c
gewigt der wapenen, of door 't gefchut der
Stedelingen. Om de poort te ruimen en toe
te krygen, hadt men langer dan een uur werk,
zynde de Franfchen ook omtrent zo lang in
de Stad geweest. Zulk eene uitkomst hadt
hier de Franfehe Furie of Woede, gelyk men
ze, federt, genoemd heeft. Tagtig burgers
omtrent hadden 'er 't leeven by ingefchooten.
Doch in en om de Stad , vondt men
meer dan vyftienhonderd dooden van de
Franfchen, onder welken zeer veele voornaams
Edelen waren. Vyftienhonderd werden
'er gevangen genomen , en daar onder
de Bisfchop van Conflance, Groot-Almoesfenier
des Hertogs. Toen 't gevaar voorby
was , vloogen de burgers, van blydfchap,
eikanderen om den hals, en wenschten
elkanderen , met hertelyke beweeging,