dpo_3294.pdf

FIMMIII
M VADERLANDSCHE XXV. BOEK.
toen befpeurende, dat de Koningin voor eenen
fcryg met Spanje bedugt was, en daarom
de Landen niet aanvaarden durfde; terwyl zy,
aan den anderen kant, de Gezanten niet durfde
afwyzen, uit vreeze, dat men zig met
Frankryk verbinden mogt, begouden, eindelyk,
ernftig aan te houden, om affcheid,
welk hun, in Grasmaand, gegeven werdt, verklaarende
de Koninginne „ dat zy, op 't ver-
„ zoek der Gezanten, nader antwoorden zou,
„ als zy eerst bezogt zou hebben, of 'er geen
„ middel ware, om vrede met den Koning te
„ maaken." Te vooren, hadt zy zig reeds
laaten verluiden, dat zy de befcherming dei-
Landen op zig neemen zou, als de Vrede met
kon getroffen worden. Voorts begeerde zy,
dat men geen verbond met Frankryk, ten
haaren nadeele, zou aangaan. De vrede, meende
zy ook, zou haast getroffen zyn, als men
den Roomfchen Godsdienst toeliet. Doen de
Gezanten verzekerden haar, dat men van
deezen Godsdienst, in Holland en Zeeland,
reeds t'eenemaal vervreemd was. Ook decden
zy toen nog een verzoek, om eenige penningen
te mogen ligten. Doch de Koningia
verklaarde zulks niet te konnen gehengen,
voor dat zy de voorgenomen' middelen van
bevrediging in 't werk gefield hadt. Zy het
hun egter toe, tweehonderd man te werven ,
en tw»e-eadertig ftukken gefchuts in te koopen
en te vervoeren («)• Ten beilutte, betuigde
zy haare hertelyke genegenheid tot de
Lauden, en beloofde, by de Vredehandeling,
• • die
C«0 HOR VI.IT, Uo;k, V, 113 [