2008-2009 nummer 1 - Thauma

Deze analyse werd alom bejubeld, maar daarmee
was de zaak nog niet afgedaan. Ondanks dat de
kunstenaar ons nu een goede oplossing biedt, is
het natuurlijk niet zijn taak zonder meer. Wat is
anders nog de functie van het debat? En
aangezien de politicus zijn taak maar niet of
moeilijk op zich neemt, zijn er dan geen anderen
die wat voor het publieke debat kunnen
betekenen? Misschien dat de filosoof kan zorgen
voor minder debatvervuiling?
Voor een literatuurstudie was ik net de filosoof
Habermas aan het lezen. Hij stelt in zijn tekst De
filosofie als stadhouder en interpreet dat in het
publieke debat de filosoof uitkomst zou moeten
kunnen bieden. De filosofie heeft het moeten
afleggen tegenover de wetenschap en om haar
van afsterven te behoeden krijgt zij van
Habermas de rol van plaatswijzer in het debat.
Zo zou de filosoof wel nuttige uitspraken
kunnen doen - alsof z/hij geen mens zou zijn -
en ons kunnen wijzen op de nieuwe ideologie: de
rationaliteit. Daardoor zou debatvervuiling dus
voorkomen kunnen worden door de filosoof.
Maar wat valt er nog voor een filosoof te zeggen
over een kwestie? Het aanstippen van de eerdere
kanten of het onderscheiden van hoofdlijnen en
bijzaken, dat is het wel zo’n beetje. Habermas
stelt het alsof men zonder een filosoof niet zou
kunnen discussiëren, terwijl het niet zo is dat de
filosoof nog iets nieuws inbrengt, z/hij biedt
enkel het perspectief van de kantlijn.
Zoals gezegd, komt men nadat de hevigheid is
overgewaaid in het debat weer tot elkander en
ziet men dat het goed is om te debatteren. De
kunst spreekt al dan niet onze zwakheden aan.
Het is zaak ze te zien, te slikken bij de realisatie
dat dit is wat verschillen en overeenkomsten
maakt, en door te gaan. Meer woorden zijn er
niet voor nodig en een toevoeging van een
filosofische visie levert niets extra’s op. Ook
tijdens dit debat was er een filosoof aanwezig,
maar ik was teleurgesteld over diens bijdrage. De
aanwezige filosoof Pekelharing toonde het
geheel als gecompliceerd, spuide losse
commentaren die begonnen met een ‘maar’; hij
schepte geen duidelijkheid: ook hij vervuilde het
debat.
THAUMA 2008-2009 NUMMER 1 [21]