1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

Het eerste vers van Mattheüs omvat de Oud-Testamentisehe geschiedenis; ook kan het
vervolg van de Evangeliën: de Brieven, en de Openbaring, zonder haar niet verstaan
worden. Zijn uitgangen zijn van de dagen vanouds. Hij, die geen kennis heeft aan de
verkiezing van Abraham, aan de uittocht van Israël, aan de Engel des Heeren, aan de
typen van de tabernakel, de Hogepriester, en de offeranden, de betekenis van de
Herder-Koning, de zoon van Isaï, en van de gewisse weldadigheden Davids, vindt
onoverkomelijke moeilijkheden in het leven van Christus.
Alle pogingen om Jezus Christus te begrijpen, afgescheiden van het Oude Testament,
zijn in geen enkel opzicht wetenschappelijk en kunnen tot geen bevredigend resultaat
leiden. Want Jezus Christus is de vervulling van Mozes en de profeten. Hij is niet
maar de Christus der geschiedenis, maar die van een zeer bijzondere geschiedenis: de
Goddelijke geschiedenis van Israël. Zeker, Hij is het licht der wereld, Hij is de wens
der heidenen, Hij is het centrum en het leven der mensheid; maar dit alles is Hij,
omdat Hij is de Zoon van David, de Zoon van Abraham; want de zaligheid is uit de
Joden. Het Evangelieverhaal is als een hoogvlakte, maar de opstijging van Genesis tot
Maléachi kan ons niet bespaard worden.
Als de mensen zich aangetrokken gevoelen door de schoonheid van Christus' karakter,
de eenvoud en de diepte van Zijn leer, beginnen zij zich te vleien en zich wijs te
maken, dat Jezus om zo te zeggen de kristallisatie der mensheid is, dat de historie
Hem voortgebracht heeft, dat de natuur in Hem verheerlijkt wordt. Maar de zaligheid
is van God. Jezus is boven allen, omdat Hij van boven is. Hij kwam in de volheid des
tijds in Israël en behoorde bij Israël; de God van Abraham, en Izak en Jakob is de God
en Vader van onzen Heere Jezus Christus. Als Jezus de Schriften aanhaalt, bewijst dit
niet slechts, dat Hij hun gezag en waarheid erkent, maar het openbaart ons tevens het
organisch, levend en noodzakelijk verband tussen Christus en de Joodse natie; en als
er zijn, die een helder inzicht missen in de betekenis van Zijn leven en het geheim
Zijner zending; voor wie Zijn dood een donker raadsel is, en die ook nu nog in twijfel
en moedeloosheid rondwandelen, terwijl de Kerk voortgaat van hem te getuigen, dat
Hij daarboven voor ons en op aarde in ons leeft, dan is er geen andere weg voor hen
om tot een zuiver inzicht te komen dan die van de discipelen op reis naar Emmaüs.
Beginnende van Mozes en van al de Profeten, legde de verrezen Jezus hun uit, in al de
Schriften, hetgeen van Hen) geschreven was.
Het schijnt alsof we in een cirkel redeneren, wanneer wij zeggen, dat wij de Bijbel
door Christus en Christus door de Bijbel ontvangen.
Maar dit bezwaar verdwijnt, wanneer wij Jezus zien in verband met het volk Israëls en
met Gods leidingen met hen, volgens hetgeen de Schrift daaromtrent meedeelt. Dan
zien wij, dat er één Volk is, anders dan andere volken, - de Joden, - verkoren door
God om zich aan en door hen te openbaren; dat er één Mens is, onderscheiden van alle
mensen, de Heere uit de hemel, Jezus, de Zoon Davids, de Zoon Gods, Israëls Messias
en het Hoofd der Gemeente; dat er één Boek is, onderscheiden van alle andere boeken,
het getuigenis van Gods bemoeiingen met Israël, culminerende in de openbaring van
dien Verlosser, wiens uitgangen zijn vanouds, van de dagen der eeuwigheid.
En dat bezwaar verdwijnt in de tweede plaats, wanneer wij ons herinneren, hoe
dezelfde Geest Gods ons overtuigt van het oppergezag van Christus zowel als van dat
der Heilige Schrift.
En zo bevinden wij, dat, naarmate de harten der mensen worden getrokken tot
Christus als de enigen Profeet, Priester en Koning, hun gemoed
13
12
16