1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

levend keken en onweerlegbaar bewijs van de waarheid des Bijbels. Wonder en
profetie vinden daarin hun levend gedenkteken. Geen wonder dat de grootste wijsgeer
onzer eeuw, Hegel, voelde hoe de Joodse geschiedenis een duister, verwarrend en
onverklaarbaar verschijnsel was. Het is het wonder der historie, zowel als de historie
van het wonder; zijn enige verklaring is Jezus Christus, de Zoon Gods, het licht tot
verlichting der Heidenen en de heerlijkheid van Zijn volk Israël.
Een levend God, onderscheiden van de afgoden, hetzij de goden der heidenen of de
abstracte god der wijsbegeerte, vordert op als een zijner persoonlijke eigenschappen
de kennis der toekomende dingen. „Brengt ulieder twistzaak voor, zegt de Heere;
brengt uw vaste bewijsredenen bij, zegt de Koning van Jakob. Laat hen voortbrengen
en ons verkondigen de dingen, die gebeuren zullen; verkondigt dingen, die hierna
komen zullen, opdat wij weten, dat gij goden zijt." En wederom: „Ziet, de voorgaande
dingen zijn gekomen en nieuwe dingen verkondig Ik, eerdat zij uitspruiten doe Ik
ulieden die horen." ( Jes. 41 : 2123; Jes. 45 : 1821; Jes. 42 : 9.)
Zelfs de koning van Babel, Nebukadnézar, een heiden, riep uit: „Het is de waarheid,
dat ulieder God een God der goden is, en een Heer der koningen, en Die de
verborgenheden openbaart, dewijl gij deze verborgenheid hebt kunnen openbaren."
(Dan. 2 : 47.)
Alzo verklaart God Zelf de profetie als de openbaring en het bewijs Zijner
wondervolle wijsheid en oneindige oppermacht en gezonden om ons te tonen, hoe Hij
bemoeienis met ons maakt, en om ons te versterken tegen de aanvallen van de
dwaling. Gezond, onbedorven, natuurlijk verstand zal dan ook de profetie als een
zeker bewijs van bovennatuurlijk gezag erkennen; en alleen het vals vernuft en het
pseudospiritualisme onzer eeuw, van de dromerige hoogte zijner bespiegelende wijsheid,
heeft met smalende vaagheid kunnen redeneren over de profetie als een bewijs
voor de waarheid der Schrift.
En iedere vervulling van de gebeurtenissen, die voorzegd zijn, hetzij dit feit in de
Schrift zelf vermeld is (zoals de profetie omtrent de wegvoering, naar Babel, Cyrus,
enz.) of bekend uit de historie (zoals de verwoesting van Jeruzalem, de verstrooiing
der Joden, enz.) verstevigen de vastheid van het profetisch woord, zodat wij met
zekerheid verwachten, dat God niets doen zal dan openbaren de verborgenheden, aan
Zijn knechten, de profeten, bekend gemaakt; ten volle overtuigd, dat de Schrift de
woorden bevat tot onze leiding en vertroosting, gewaarmerkt als ze zijn door het teken
van God aan Mozes gegeven. (Deut. 18 : 2022.)
3. DE APARTE PLAATS VAN HET BOEK
Vergelijk de Bijbel met de apocriefen. Welk een onderscheid! Uitwendig is de
scheiding tussen de canonieke en apocriefe boeken voldoende aangegeven. Maar wie,
die de goeden ouden wijn geproefd heeft, kan het slappe, verdunde mengsel van
mensenwerk daarvoor houden? Wat is kaf bij koren? Wij behoeven daarom de
betekenis der apocriefen niet te onderschatten, althans niet, die handelen over de tijd
tussen Maleachi en Mattheus. De geschiedenis van Gods volk in dit tijdperk is hoogst
belangrijk en gewichtig, het lijden en het geloof der Maccabeën opbouwend en
bemoedigend. De ontwikkeling van leerstellige inzichten is na te speuren in de
verschillende apocriefe geschriften Maar onder het lezen is het de stem der mensen,
die we beluisteren en niet de Stem „voortijds veelmalen en op velerlei wijze, tot de
vaderen gesproken hebbende door de profeten."
Welk een verschil tussen de vier Evangeliën en de apocriefe Evangeliën! Hoe
kinderachtig zijn de wonderen, die de overlevering toeschrijft aan Hem,
38