1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

een lam ter slachting geleid en als een schaap, dat stom is voor het aangezicht zijner
scheerders, alzo deed Hij Zijn mond niet open. Hij was onder de misdadigers gerekend."
En waarom leed Hij? Jesaja antwoordt: „Hij is om onze overtredingen verwond en om
onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld; de straf, die ons den vrede brengt, was op
Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden."
Waren het alleen de mensen, die Hem deden lijden? Jesaja zegt: „Het behaagde de
Heere Hem te verbrijzelen: Hij heeft Hem krank gemaakt." Zacharia getuigt:
„Zwaard! ontwaak tegen Mijn Herder, en tegen de Man, die Mijn metgezel is, sla dien
Herder." En met de woorden van David moet Zijn ziel uitroepen: „Mijn God, Mijn
God, waarom hebt Gij Mij verlaten?"
Zal Hij in het graf blijven? David antwoordt: „Gij zult Mijn ziel in de hel niet
verlaten, Gij zult niet toelaten, dat uw Heilige verderving zie." „De steen, dien de
bouwlieden verworpen hebben is geworden tot een hoofd des hoeks," en het is Jona's
geschiedenis die hetzelfde voorspelt. En Hoséa spreekt van de derden dag als de dag
der herleving.
En na zijn opstanding? De 68 e Psalm zegt: „Gij zijt opgevaren in de hoogte; Gij hebt
de gevangenis gevankelijk gevoerd; Gij hebt gaven genomen om uit te delen onder de
mensen, ja ook de wederhorigen om bij U te wonen, o Heere God t"
En in een anderen Psalm staat geschreven: „De Heere heeft gezegd tot mijnen Heere:
zit aan Mijn rechterhand totdat Ik Uw vijanden gezet zal hebben tot een voetbank
Uwer voeten."
Zo bezitten wij dan het leven van Christus in Mozes en de profeten. Gen. 3 : 15; 9 :
26, 27; 12 : 3; 27 : 20, 21; 49 : 8-10; Jes. 8 : 14; 9 : 6; 11 : 1-10; 2 Sam. 7; Micha 5 : 1;
Dan. 9; Hoséa 2 : 1; Jes. 40 en Mal. 3; Jes. 42; 35; 41; 53; Zach. 11 : 13; 12 : 10; 13 :
7; Ps. 41 : 10; Ex. 12 : 46; Ps. 22; 16; 68 : 19; 110 1; 118 : 22, 23.
Het beeld van de Messias in zijn grote grondtrekken ging te allen tijde boven het
begrip van Israël, en zelfs van de profeten. En na de vervulling zelfs was het nieuw
voor het volk, anders dan zij zich hadden voorgesteld, hoog verheven boven hun
gedachten en verwachtingen. En het omstandig verhaal van de vervulling in
wondervolle details, wie kan dat uit natuurlijke redenen verklaren?
De profeten schreven van de genade Gods, zoals „de Geest die in hen was, beduidde
en te voren getuigde het lijden, dat op Christus komen zou en de heerlijkheid daarna
volgende."
Zij hadden niet het inzicht van grote geesten in een toekomende geschiedenis,
gebaseerd op hun diepe kennis van het heden. Het was een Goddelijke voorzegging
van gebeurtenissen, nauw verbonden met het Koninkrijk Gods. Het was niet in
overeenstemming met de gewone wetten, die de geschiedenis der wereld beheersen,
maar in harmonie met de wetten van dat Goddelijk Koninkrijk, zoals die ten dele
reeds waren afgekondigd en zoals die in de toekomst volledig zouden worden geopenbaard.
De voorvallen, die uitgekozen zijn, munten niet uit door wat treft als bijzonder
gewichtig; terwijl juist wat ons toeschijnt van groot belang te wezen, vaak
stilzwijgend wordt voorbijgegaan.
Maar in de groten dag zal het uitkomen hoe de profetie meer licht wierp op de
geschiedenis dan de geschiedenis op de profetie.
Deze opmerkingen mogen volstaan om aan te tonen, hoe de voorzegging der Schrift
zuiver geestelijk is en onafscheidelijk verbonden aan haar gehele leer en historie. Daar
kan aan toegevoegd worden dat, hoewel het volk, tot hetwelk die profetie gericht was
36