1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

type is vervuld, dit nu ook uit onze gezichtskring moet verdwijnen, is on-
Schriftuurlijk. Israël is niet het vervulde type en nu als geabsorbeerd in de Kerk, maar
Israël is de basis, waarop die Kerk rust. (Rom. 11.) En ofschoon gedurende de tijden
der heidenen, Israël als volk ter zijde is gezet, het is niet verworpen, omdat Israël geen
voorbijgaand en tijdelijk, maar een tot het geheel behorend deel is van Gods raad. De
roeping en verkiezing Gods zijn onberouwelijk. Israël was verkoren om Gods volk te
zijn, het middelpunt van diens macht en heerschappij op aarde in de toekomende
eeuw. De Kerk in de huidige tussenperiode kan hen niet verdringen. Het Oude Testament,
het boek des Koninkrijks, wacht zijn voltooiing; en aan de Kerk, de Gemeente,
onderwezen door Jezus en de apostelen, is deze verborgenheid niet onbekend.
Zij verklaart menig Schriftgedeelte, zoals zij tevens verklaart, waarom vele passages
daarin nog duister voor ons zijn, - stukken, die geen betrekking hebben op de
tegenwoordige bedeling, maar heenwijzen naar het Koninkrijk, waarvan alle profeten
melding maken.
In het Nieuwe Testament, het boek der Gemeente, zien wij, geworteld in Israël en
beginnende van Jeruzalem, de geschiedenis des Heeren Jezus en Zijn Gemeente, Zijn
lichaam, met Hem verbonden door de Heilige Geest.
46