verhandeling

200 Verhandeling over de Zeeuwfche
gelegenheid had, van zich daadlijk, door 's Graven
tegenwoordigheid, recht te doen geworden
; doch dat, wanneer de Graaf zfch niet
in Zeeland bevond, en de Beledigde dus de
gelegenheid niet had, om terltond te konnen
klagen, maar daar toe des Graafs komst en
zijne Gerichtszitting moest afwachten, als
dan de boeting op ene viervoudige wedergeving
bepaald zoude zijn; het zelfde, hoe kort
of lang ook des Graafs komft, binnen dc Paaien
van Zeeland, tot het houden der gewone
Rechtspleging over Strafwaardige Euveldaden,
verbeid moest Worden; en welke vermeerdering,
of verdubbeling dier boete, dus
tot ene meerdere ftraf voor den Belediger, en
den Misdadiger ftrekte, ten einde daar dooide
fchending der openbare rust, gedurende
zijn afwezen, des te meer te beteugelen; want
de boeting tmtweè Schatte was de minfte,en
gemeeufte vergoeding, voor misdaden, die in
Zeeland gepleegd werden, wanneer de Graaf
zich binnen derzelver Landpaalen bevond gelijk
zulks uit de Rechten , Wetten en Vrijheden,
door Hertog Albrecht van Beheren,
als Ruwaard van Zeeland (gedurende de
krankzinnigheid zijns Broeders, Graaf Willem
den Vierden) op den i. van Grasmaand
i#ö, aan die van Reimerswale gefchonken,
is af te nemen (b): en ene viervoudige vergoeding
was in tegendeel de hoogfte boete,
die
(b) F. van Mieris, Groot Charterboek, 3. Deel
iol. 372.