Handelsbetrekkingen tussen Kampen en de Drentse adel in het ...

1318-1327 (steeds in een relatie, waarbij ook Otto van Norch betrokken
was) 10). Arnold Lansinge kwam pas in het laatst van de besproken periode
naar voren: 20 april 1326 stelden hij en Otto van Norch zekerheid
voor de betaling van 100 schepels graan en 8 mei d.a.v. voor een schuld
van 51 pond en 10 gr.; 13 november en 22 december 1326 verklaarde
hij een vordering te hebben van 40 mark brabants en een sehuld van
30 mark, en 6 maart 1327 hied hij 7 pond groot schuldig 11). Ook Geert
Clenoke (ten dele met zijn broer Johan en één .keer met zijn broer Rodolf)
komt in soortgelijke situaties voor in de jaren 1325-1327, vrijwel steeds
samen met Otto van Norch en Coenraad van den Gore 12). Johan Geuzinge,
zoon van Laurens heer van Ruinen, kocht 25 juli 1319 zes vaten
boter en verklaarde 15 november 1323 27 Y2 pond klein schuldig te zijn
aan Nicolaus van Wilsum 13). De gebroeiers Cyse en Bertold van Ansen
verklaarden 2 februari 1326 in de schuld te staan bij Christiaan van
Wilsum voor bijna 6 pond groot; van hen was Bertold 28 februari 1327
borg voor Otto van Norch; en Cyse met zijn vrouwen (minderjarige)
kinderen droegen 15 februari 1327 zes akkers te Rouveen over aan de
bagijnen te Kampen (maar dit laatste feit, hoewel het de relaties met
Kampen bevestigt, behoort niet tot de nu besproken harrdelsgebeurtenissen)
14). Kortom: vrijwel steeds was er bij de vermeldingen van deze
Drentse edelen sprake van zakelijke activiteiten op agrarisch gebied die
zich afspeelden te Kampen.
Nu rest nog het in het voorgaande terloops aangeroerde vraagstuk, dat
van de Drentse adel de geslachten Van Norch, Van den Gore en Clencke
in het eerste kwart van de 14e eeuw duidelijk intensieve bandelsbetrekkingen
met Kampen hebben onderhouden, doch dat daarbij de machtige
burggraven van Coevorden en de heren van Ruinen ontbraken. Zelfs de
uit deze beide laatste geslachten afgesplitste jongere nevenstaken - bij
Van Ruinen: Geuzinge en Lansinge; bij Van Coevorden: Van Ansen en
Van Echten - worden weinig frekwent of zelfs zeer zelden in zulk een
relatie met Kampen genoemd.
De enige plausibele verklaring voor dit verschijnsel is - en hier stuiten
we op een interessant cultuurhistorisch fenomeen -, dat slechts de minder
aanzienlijke edelen zich met de handel in agrarische producten bezighielden.
En dit deden ze niet alleen voor eigen 'koopwaar, doch ook als
cornmissionairs voor meer aanzienlijke eonfraters. Want natuurlijk hadden
ook de grotere heren handelswaar aan te bieden uit hun productie.
Het wu ondenkbaar zijn, dat de edelen met meer bezittingen en dus
10) Kamper schepenacten, ms, 36, 199, 226,232, 234,235,236, 250,256, 277, 282, 286.
11) Kamper schepenacten, nrs. 258, 259, 273, 277, 288.
12) Kamper schepenacten, nrs. 199, 226, 232, 234, 235, 236, 256, 274 (?), 277, 282.
13) Kamper schepenacten, nr s, 69, 160.
14) Kamper schepenacten, nrs. 246, 286, 300.
11