Rondom bestand van 1989 6 4 dd 3-6-08

Op 23 september 1674 doet de ongehuwde predikant zijn intrede te Hardenberg
met een preek over I Thimotheus 1 vers 12 in de Stefanuskerk. De droom van
een carrière als geleerde in het Westen des lands is uit en heeft plaatsgemaakt
voor een door gunst verkregen predikantsplaats in het kleine, stille Hardenberg.
Dat moet op hem frustrerend gewerkt hebben, al zegt hij dat hij hierin de hand van
God ziet die hem tot de dienst des woords bepaalt. In zijn grote dichtbundel
„Poëzy" (1700) spreekt hij met veel waardering over zijn verblijf in Hardenberg.
Hier heeft hij de zwakke krachten die hij tot het prediktambt bezat kunnen
opladen en bleef hem tijd over om te dichten (11).
Stefanuskerk te Hardenberg.
Dat troosten moeilijk valt voor de jonge predikant bij een sterfgeval blijkt wel uit het
gedichtje dat Moonen schrijft in 1675 wanneer het zoontje van de ontvanger der
konvooi- en licentgelden (de geleide- en verlofgelden) gestorven is. De ontroostbare
ouders van de kleine Peter Soury, die naar zijn vader is genoemd, krijgen van
ae dominee een gedicht. Het begint als volgt:
U
W lieveling, Myn Heer, uw zoontje is overleden, Uw
naemgenootje, zyn Mamaetjes tweede, vreugt. Gy zyt het quyt
heiaes in 't knoppen zyner jeugt, Of niet quyt, daerge 't gaet om
hoogh by Godt befteeden. Hy dient nu, vlug van geeft, in 't
aidoorluchtigh hof,
639