Untitled

ÏN FRANKRIJK. 6i
gér j maar over zijnen toon en zijne dreigementen
, dat hij ieder wilde noodzaaken, om de cocarde
te draagen; hij kon zig dit recht over niemand
aanmaatigen, en hij moest met meerder eerbied
voor de Nationaale Vergadering fpreeken:
hij zeide , dat hij zulks doen zou, doch op goede
gronden aldus handelde : „ de Ariltocraaten had-
„ den zig met eenen eed verbonden, om Parijs
„ uittehongeren, en heden nog had iemand ze-
„ keren molenaar een kasbrief jeu van tweehonderd
,, livres gezonden, met de belofte, dat hij alle
,, week eene evengelijke fom kon ontvangen, in-
„ dien hij niet wilde maaien" — de geheele Nationaale
Vergadering hoorde zulks met de uitcrltc
verontwaardiging, en eenige ftemmen riepen:
„ Hoe heet deeze man? wie is hij?" De Preüdent
drong insgelijks bij hem aan, om den naam optegeeven
en beloofde, dat deeze daad met alle
ftrengheid geltraft zou worden: daarover was de
redenaar en zijn makker eenige oogcnblikkcn verlegen,
doch eindelijk verklaarden zij: ,, Dat twee
„ Dames, onderwegen in haar rijtuig door hen
„ aangehouden, hun gezegd hadden, dat een
„ Prediker dit verraad bij de Nationaale Verga-
„ dering had bekend gemaakt" — dit geval was
wezenlijk in zo verre waar, dat een lid van de
Geestlijkheid kennis van deeze daad had gegeven;
maar echter niet in ftaat was geweest dezelve te
bewijzen, noch ook de nnamjm noemen: de
twee Spreekers zeiden: „ De A«fi:sbisfehop van