Untitled

IN FRANKRIJK. 89
hem al biddende gelastten te doen; hij ging naar
Parijs, omdat hij, zonder zijn leven aan gevaar
blootteilellen, nergens anders gaan kon; in één
woord, hij was een gevangen man naar ligchaani
' en ziel, en fchoon het gejuich, 't welk hij van
alle kanten hoorde, hem, alleen fcheen te bedoelen
, kon hij 'er zig echter niet over verblijden ,
alzo het duidelijk bleek, dat het volk zigzelf ia.
hem toejuichte; hij kon bij dit alles ook niet gerust
weezen, dewijl hij altoos vreezen moest, dat
onder de duizenden, die rondom hem heen dansten,
immers wel één zijn kon, die, op denzelfden
weg, gelijk het overige volk, 't welk hem
naar Parijs begeleidde, nog verder gaan zoude,
en bij zigzelven overtuigd was geworden, dat zijn
dood de revolutie nog fterker bekrachtigen zoude,
cn die in de raazende Ihatkundige dweperij hem
den dolk even zowel in het hart ftooten kon, als
een Gecstlijke het zijnen besten voorganger gedaan
had: hij was 'er federt eenigen tijd bijna aan
gewoon geworden, zijne koninglijke waardigheid
verloren te hebben , doch zijn menschlijk beltaan
kon hij niet bedreigd zien , zonder te beeven, omdat
zijn charak'er het niet medebragt, door eene
kloekmoedige grootheid v;ui geest, de angstvallige
trekkingen der zinlijkheid te overwinnen: dit was
ook de oorzaak, dat zijne gcheele houding, geduurende
de tooneelen in Verfailles, en op zijne
reis vandaar naar Parijs, blijken gaf, dat hij meer
Wit vrees, dan eigen befluit; daartoe was overge-
F 5