Untitled

cn wanneer ik dan een opmerking maak over de drie
prinsesjes, die er zoo goed uitzien, dan is H.K.H. het er
niet heelemaal mee eens. „Margriet ziet een beetje
witjes" zegt Zij, „maar dat zal wel van de reis komen.
Wij hebben een prettige reis gehad. De kinderen vonden
het erg gezellig cn hebben zich best vermaakt."
Nu, dat bevestigt ook de bestuurder van het vliegtuig,
die vertelt, dat Beatrix cn Irene door de cabine holden
... of ze in den trein zaten! Na enkele oogenblikken
vertrekt het Prinselijk gezin per auto, die door
Prins Bernhard zelf bestuurd wordt naar Apeldoorn,
waar H.M. de Koningin Haar gelukkige Kinderen
verwacht.
FEEST OP SOESTDIJK.
Twee dagen na de aankomst op Teuge is er groot
feest op Soestdijk.
Zondag 5 Augustus zal Irene 6 jaar worden.
Een gewichtige dag want dan wordt ze, als alle Hollandsche
kinderen, in de schoolgemeenschap opgenomen.
Jarig, thuis en straks naar school! Een drievoudige
reden om feest te vieren.
Vader en Moeder, Prins Bernhard en Prinses Juliana,
vinden dat ook, maar besluiten om alle kinderen van
Baarn en Soest die in de laagste twee klassen van de
lagere school zitten mede in het feest betrekken.
Het zal een echt gezellig kindertuinfeest moeten worden
waarbij hun kinderen midden tusschen alle andere
zullen meespelen.
Kinderen van hun volk, kinderen van Nederland
moeten ze zich direct gevoelen nu ze uit den vreemde
teruggekeerd, nu ze eindelijk weer thuis zijn.
Het is een heerlijke zonnedag wanneer we Zaterdag
den vierden Augustus het hek van Soestdijk binnenrijden.
Daarbuiten, achter de spijlen verdringen zich reeds
uren te voren duizenden menschen die hopen een
glimp van het feest op te zullen vangen.
Er is een bedaagd echtpaar bij, dat al vroeg in den
morgen uit Utrecht is vertrokken om toch eindelijk die
lieve kinderen, waar het al die lange, bange jaren aan
heeft gedacht, weer eens te zien; er is een complete
oranjevereeniging die van Woerden naar Soestdijk is
komen loopen, omdat er nu eenmaal nog geen treinen
reden en de fietsen der meeste leden al lang tevoren
door de moffen waren gevorderd ... Wat 'n feestelijk
gezicht al om slechts de jeugd buiten het hek van
Soestdijk te zien, getooid met breede oranje-sjerpen en
zwaaiend met nationale vlaggen!
De bange schaduw van het lijden is geweken van ons
vaderland, want de gouden zon koestert weer de geliefde
oranjekleur.
Blij klappert de prinselijke standaard boven het witte,
hoefijzervormige sprookjespaleis.
Want.... ligt het daar niet als een sprookjespaleis
temidden van de domeinbosschen?
Nog ligt het groene gazon voor het paleis ongerept te
wachten op de dingen die komen zullen.
Twee uur . . . daar komen de kinderen! 20
Margrietje voelt
zich overal thuis