Untitled

P I
"o^hu cd e e B
^
In rijen van vijf stappen ze, feestelijk opgedoft cn
dapper zingend de paleispoort binnen . . . branieachtige
jongens, de borst vooruit om vooral toch maar te laten
zien dat hun sjerp het mooiste van allemaal is; keurige
meiskes met krullen in het haar en oranjestrikken zóó
glad gestreken, dat je de verhitte wangen cn het puntje
van de tong van moeder, die er heel haar ziel in heeft
gelegd, er als het ware nog in weerspiegeld ziet.
Hoezee! Hoezee! Voor Nederland hoezee!
Hoezee! Hoezee! Voor Nederland hoezee!
Voor Koningin en Vaderland
Zingt ied're jongen mee —
Toe maar kinderen! Zing ze maar, die oude vertrouwde
verzen. Iedere toon is ons een nieuwe trillende bevestiging
van het nog maar steeds niet ten volle begrepen
geluk, dat we weer leven in een blij en zingend
Nederland.
Fier maaien de jongens met hun rechterarm om toch
maar vooral hun armband met het opschrift „Oranje"
te laten zien, het teeken dat ze er bij hooren, dat ze
genoodigd zijn op het feest van de Oranjeprinsesjes.
Maar wat is dat?
Voor we het goed en wel in de gaten hebben loopen
Beatrix en Irene al mee in den stoet!
Moeder Juliana heeft ze 'n kneepje in de wang gegeven
en gezegd „Nu, Trix! ga maar fijn met de kindertjes
spelen! En jij ook Ireen! Nee . . . niet bij elkaar!
25 Jij bij de andere meisjes."
Gaat
d a
' n e t 1
' "' < r l k ?
' Ü