Het armoederegime op het platteland van India

Het armoederegime op het platteland van India
deze deelstaat in West India kwam tot uiting in cijfers van economische
groei die hoger waren dan in de meeste andere delen van het land. Tal
van restricties die de industrie, handel en dienstverlening aan banden
legden werden ingetrokken en die verandering ging gepaard met een
afnemende bemoeienis van de overheid met het economisch leven. De
expansie van de publieke sector maakte plaats voor inkrimping. Daarmee
nam de betekenis ervan af als een belangrijke bron van werkgelegenheid
voor leden van scheduled castes en scheduled tribes die op grond van het
beleid van positieve discriminatie toegang hadden gekregen tot de lagere
echelons van het staatsapparaat. Het budget voor de ontwikkeling van
de landbouw en van sociale sectoren onderging neerwaartse bijstellingen.
Maar de groei van de informele sector, niet langer gehinderd door
een strakke regelgeving, werd een sterke motor voor economische groei
en tewerkstelling. Het deel van de bevolking beneden de armoedegrens
bleef vermoedelijk afnemen, zoals ook in de jaren zeventig en tachtig
was gebeurd, maar over het tempo waarin die trend zich doorzette wordt
verschillend geoordeeld.
De studie van armoede
Armoede is een onderwerp van studie waarmee in het tegenwoordige India
weinig anderen dan economen zich bezig lijken te houden, tegenwoordig
althans. Aanvankelijk waren het vooral de analyses met een politiekeconomische
strekking, zoals van G. Myrdal en D. Thorner, die de toon
zetten. Het brede interpretatiekader waarvan hun werk getuigde stond
nog bijdragen vanuit andere sociale wetenschappen toe. Dit veranderde
toen het gewicht verschoof naar het opstellen van modellen met een sterk
econometrische inslag gebaseerd op grootschalige databestanden zoals
bijeengebracht door de National Sample Survey Organisation, een aan de
overheid gelieerd statistisch bureau. Het overheersende beeld dat daaruit
naar voren komt is dat naarmate de liberalisering van de economie zich
in de 1990s krachtiger doorzette de groei van het bruto nationaal product
snel toenam. Over de vraag of, en in welke mate deze stijging met een daling
van armoede is plaatsgegaan lopen de meningen onder de economen
uiteen. Uitgangspunt voor hun analyses is bijna altijd de armoedelijn die
aangeeft hoe groot het deel van de bevolking dat van de bevrediging van
minimale behoeften blijft uitgesloten. Aan de meting van de omvang van
armoede op basis van inkomen of voedselgebruik kleven verschillende
bezwaren. De belangrijkste is dat die benadering op een kwantificering
berust die het verschijnsel reduceert tot de statistische uitdrukking ervan.
De vernauwing die ontstaat geldt niet alleen de techniek van onderzoek,
9