Het armoederegime op het platteland van India

Het armoederegime op het platteland van India
krijgen hecht hij groot belang aan het recht zich in vrijheid te mogen
organiseren, het beginsel van non-discriminatie in de betaling van lonen,
veiligheid op de werkplek en afwezigheid van seksuele intimidatie. In
zijn eindoordeel toont Dev zich iets optimistischer dan Hirway over de
uitwerking van de wettelijke regelingen die zijn geformuleerd. Toch bepleit
ook hij meer debat en discussie om de kwaliteit van de uitvoering te
verbeteren. Beide economen, die hun commentaar met gezaghebbende
expertise onderbouwen, zullen aan de voortgaande beschouwingen ongetwijfeld
hun bijdrage blijven leveren.
Bij het opmaken van de balans over de nieuwe aanpak die werk moet
garanderen, sociale zekerheid wil verschaffen en mensen een loon toezegt
dat hen tot een waardig bestaan verheft laat ik mij leiden door de
uitkomsten van mijn veldwerk in het milieu van de werkende armen op
het platteland van Zuid-Gujarat gedurende de laatste halve eeuw. Laat
ik beginnen voorop te stellen dat geen enkele twijfel kan bestaan aan
de urgente behoefte van het soort interventies dat in voorbereiding is.
De vragen die ik erbij heb betreffen vooral de maatschappelijke context
waarin zij worden gelanceerd. Dat kan het beste door aandacht te vragen
voor de grote kloof die bestaat tussen de intentie van de gedane voorstellen
en de economische politiek zoals die momenteel in India gevoerd
wordt. De strekking van zowel de Employment Guarantee Act als van de beide
Social Security Bills, alle drie in 2005 afgekondigd, veronderstelt het bestaan
van zowel de politieke wil als de beleidsruimte nodig om de progressieve
informalisering van het arbeidsbestel die de afgelopen kwart eeuw
de dominante trend is geweest tot een traject van formalisering terug
te buigen. Diezelfde vooronderstelling ligt ten grondslag aan een aantal
suggesties door Hirway gedaan, zoals bijvoorbeeld haar aanbeveling om
contractarbeiders en werknemers in tijdelijke dienst dezelfde rechten op
sociale zekerheid te geven waarvan arbeiders in vaste dienst profiteren.
Zo suggereeret zij dat
… sugar cane cutters who produce raw material and feed it to factories
need to be considered as part of the factory workers, as they work
exclusively for their factories and particpate in the production process
of manufacturing sugar. Legal fights are going on right now in several
cases in Gujarat for a reasonably comparable level of benefits for such
workers. (Hirway 2006: 381)
Zij vermeldt niet de treurige afloop van de juridische gevechten op centraal
en deelstaat niveau gevoerd op basis van publieke belangenbehartiging.
29