Het armoederegime op het platteland van India

Het armoederegime op het platteland van India
heeft evenwel niet kunnen verhinderen dat de Halpatis cynisch reageerden
op stichtelijke preken van hun leidsman en diens geestverwanten met
als strekking dat hun achterstelling uit eigen falen voortkwam.
At an election meeting which I attended in 1977 in a Halpati colony,
one of those present asked, in an ostensibly naïve way: ‘how is it that we
get no further? Morarji himself told us here that the Janata lot have the
best of intentions because they are followers of Gandhi. And Congress
has already governed a long time in the name of the poor, but we are
still as poor as ever. Does the cause lies with ourselves, then?’ (Loud
laughter). (Breman 1985: 421.)
Ook in mijn laatste ronde van veldwerk heb ik niet nagelaten om de baas
van de h.s.s te ondervragen wat zijn oordeel is over de toestand zoals die
nu bestaat. Arvind is nu een man op leeftijd en vertelde me alle hoop te
hebben opgegeven nog tijdens zijn leven de lotsverbetering mee te maken
van de mensen voor wie hij zich in zijn lange loopbaan heeft ingezet.
Hij verwijt de bjp-regering van Narendra Modi hem niet in staat te stellen
zijn werk af te maken. Toen deze hindutva politicus van de harde lijn in
Gujarat aan de macht kwam, in de ogen van de dominante grondbezitters
als een waardig opvolger van Sardar Patel, heeft hij alle subsidies ingetrokken
voor het sociale welzijnswerk dat de h.s.s verricht. De overheidsfondsen
zo royaal gegeven zijn immers gebruikt voor een massa die door de
jaren heen de Congress partij trouw is gebleven? In het programma van
activiteiten zijn eigenlijk alleen de scholen over gebleven en de financiering
daarvan kost grote moeite. Bovendien ontstaat dan het volgende probleem
want er is geen werk voor de gealfabetiseerde jongeren. Bij mijn
bezoek in 1995 trof ik een nieuw naambord op de deur aan: Rural Labour
Association. Maar de baas ervan erkende dat daarachter weinig schuilging.
De grote staf die het h.s.s bevolkte is verdwenen en in zijn kamer nam ik
met Arvind de uitkomst van een halve eeuw sociaal activisme à la Gandhi
door. Inderdaad, de oogst is mager. Maar, zo verdedigde hij zich, dat ligt
behalve aan de koppige weigering van de boeren om het miminimum
loon te betalen ook aan het laakbare gedrag van de Halpatis zelf. Immers,
drankverslaving houdt hen arm en achterlijk. Tegenwoordig is het zo dat
zelfs vrouwen drinken en ook kinderen beginnen dit op steeds jongere
leeftijd te doen. Bijgeloof tiert nog welig in het landloze milieu en Arvind
geeft me een brochure mee waaruit Halpatis kunnen leren hoe de weg uit
de tribale duisternis naar het licht van beschaving te vinden.
43