136 III. MENSHEID, SYMMETRIE, INVARIANTIE EN METAFYSICA ...

173
versneld). Zo kan men ook globale eco-systemen wijzigen (irreversibel maar op een
evenwichtige manier).
Het menselijk systeem is een deel van een ecosysteem dat dit ecosysteem door snelle
bevolkingstoename, energetische uitwisseling, eliminatie van soorten en wijzigingen van zee en
atmosfeer is gaan domineren (destructief) en dat nu, gedistribueerd en autoregulatief tracht te
overwinnen. Migratie naar andere planeten en zonnestelsels zal hiervan het noodzakelijk gevolg
zijn (met herhaling van de cyclus: deel-interactie → destructieve dominantie → conservatief
transformerende dominantie).
Metafysisch zijn bewuste soorten versnelde milieuconservatoren en transformatoren van een
vorm van evolutie naar een andere. Die vorm van evolutie is de overgang van de invariantie van
het wettensysteem naar de invariantie van de concrete systemen zelf - het ongedaan maken van
de symmetriebrekingen die de geschiedenis van het zijn uitmaken.
p. 480 "the larger the total environment system concerned, both in space and time, the greater the
tendency there is to model it in a symbiotic, rather than in an intervention form".
Als men de menselijke soort ziet als een systeem dat 'tussenkomt' in zijn omgeving kan die
tussenkomst drie basisvormen hebben.
1. Mensen bereiden zich voor op regelmatige of onregelmatige outputs van de systemen in
hun omgeving (black box modellen en voorstellingsmethoden worden gebruikt).
2. Mensen werken in op de interne toestanden van de omgeving (hier worden de systemen
geopend: gebruiken van biomassa reserves in landbouw, van de hydrologische cyclus en
van kool-petroleum reserves van vroegere ecosystemen en van de fysische energie van
atoomkernen en van de zon)
3. Mensen werken in op de inputs op milieusystemen: weer- en klimaatmanipulaties.
Men kan stellen dat de geschiedenis van a over b naar c gaat. De classificatie van a, b en c moet
worden gediversifieerd om telkens het probleem van homeostase of (moeilijker) homeorhesis te
kunnen oplossen (bijvoorbeeld in b: open flux zonder cyclussen, gesloten flux met cyclussen,
open flux met cyclussen, geconfronteerd met verticale of/en horizontale complexificatie (twee
soorten diversificaties) die hernieuwbaarheid van reserves - en dus een periodische oscillatie -
waarborgen.
De geschiedenis - en dus de typische menselijkheid - van landbouw kan worden geschreven door
de manipulatie van reserves in meer artificiële ecosystemen te ontleden (pp.487-488). Wetten
daarover werden niet gegeven. Intuïtief ziet men dat als kwantitatief sterke interventies, over
grote tijden en ruimten gebeuren, tussen de biofysische en socio-economische systemen een
feedback moet ontstaan die beide wijzigt willen ze niet elkaar vernielen (populatiebeperking,
pollutiebeperking, gebruik van natuurlijke grondstoffenbeperking, voedselproductiebeperking en
investeringsbeperking). Dit zal gebeuren door economische taxatie (niet mogelijk in
kapitalisme), waardeschaalverandering (traag en onzeker), democratische of niet democratische
dictatuur. Of het zal niet gebeuren en de mensheid zal terugvallen, reversibel of irreversibel.
De moeilijkheid om hierin inzicht te krijgen is dat men zowel voor de biofysische als de socioeconomische
systemen niet lineaire vergelijkingen met feedback en feedforward moet opstellen,
waarvan de parameters zelf variabel zijn en onderworpen aan nieuwe vergelijkingen.
Controle van het biofysisch milieu door het menselijk deelsysteem, eist - zoals alle controle - de
bepaling van
1. doelen,
2. informatie- en verwittigingssystemen die beschrijven wat is,
3. modellen van het systeem onder controle om te kunnen voorspellen,