07.08.2013 Views

De Lichamelijke Opvoeding

De Lichamelijke Opvoeding

De Lichamelijke Opvoeding

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

geen leven! Nu voelt ze, dat het heel goed<br />

mogelijk moet zijn om anders te leven en dat<br />

het misschien heelemaal niet zoo'n gemis zou<br />

zijn, die stad.<br />

Ze meldt zich bij de boerin. Die zet haar met­<br />

een aan het werk. In oogsttijd wordt alles en ieder­<br />

een ingezet, want zoolang het zonnig weer is,<br />

kan het koren, waar ons dagelijksch brood immers<br />

weer van komen moet, droog ingehaald worden.<br />

„Help eerst maar afwasschen en dan kippen<br />

voeren," zegt Vrouw Leenderts. „Ja maar,"<br />

zegt Miep verbaasd, „ik dacht, dat ik....". <strong>De</strong><br />

boerin lacht. „Je wou zeker zoo het land op­<br />

stuiven," zegt ze. „Maak je maar niet ongerust<br />

hoor, dat komt straks. Het heeft erg gedauwd,<br />

zie je, en dan is alles nog zóó vochtig, dat er nog<br />

niet gemaaid kan worden. Dan moet eerst de zon<br />

een beetje meer kracht hebben." „Oh," zegt Miep<br />

en is verwonderd, dat hier toch niet alles zoo<br />

eenvoudig blijkt te zijn. „Daarom zitten we hier<br />

nog niet stil. Kom maar eens mee, dan zul je eens<br />

zien,' wat er allemaal te doen is."<br />

Zoo gaat Miep met de boerin mee en kijkt haar<br />

oogen uit. Wat een kippen en koeien loopen er,<br />

en varkens en ook paarden. Van een blazende<br />

gans, die met uitgestrekten hals op haar afkomt,<br />

alsof hij haar in haar bruine beenen wil bijten,<br />

schrikt ze echt, maar verder vindt ze al die aieren<br />

eenig. Bijna vindt ze het jammer als de boer roept,<br />

dat ze naar het land kunnen gaan. Daar wordt<br />

stevig aangepakt! Roggebinden in de felle zon.<br />

Het is alles een belevenis, voelt ze. Het werk en<br />

dan je boterham eten op het land, terwijl de<br />

koffie door zorgzame handen gebracht wordt.<br />

Zoo echt werken, dat je alle spieren voelt en rood­<br />

verbrand en moe naar huis komt. Dan voel je,<br />

dat je wat kunt, dat je jong bent en dat je leeft.<br />

Als ze 's middags weer in het kamp zijn, dan<br />

komen de verhalen los. En in het dorp zegt menig­<br />

een tegen een huisgenoot: „We zouden haar niet<br />

graag missen, ons arbeidsmeisje".<br />

Hopvrouw G. H. BAKKENES.<br />

Hier staan wij samen om de vlag,<br />

Gedenken ons land en volk, als ied'ren dag.<br />

Beloven trouw en eer en vast vertrouwen.<br />

Staan wij bereid, ons allen schragend<br />

Voor den nieuwen tijd.<br />

Hopvrouw SCHOLTEN.<br />

I I

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!