Jaargang 18, zomer 2011 ... - Technische Universiteit Eindhoven

TU/e-alumnus is persvoorlichter van de
club in nood. ‘Je ziet het lange tijd aankomen,
maar als het zover is geeft het
een leeg gevoel’, zegt hij op gedempte
toon. ‘Na de wedstrijd kom je na een
lange reis bij een kil stadion. Dan weet
iedereen: het is gebeurd. Supporters
gaan nog een biertje drinken. Spelers
en personeel zetten de tas weg, en gaan
zwijgend naar huis.’ De volgende ochtend
begon de nieuwe werkweek weer.
‘Collega’s staarden wezenloos voor zich
uit. We hebben vanwege de tegenvallende
resultaten de afgelopen tijd al
gedwongen afscheid genomen van collega’s,
dat speelt mee. De club was in
het vorig seizoen al bijna failliet.’ De
baan van Vermetten is voor het komend
seizoen nog zeker.
Degradatie lijkt overkomelijk: ga gewoon
goed voetballen en je komt weer
terug op het hoogste niveau. Het ligt
echter anders. Clubs die terugvallen,
ontmantelen hun organisatie. Ze ver-
liezen hun beste spelers en sponsors
haken af. Team en club raken uit evenwicht.
Het blijkt telkens dat clubs na
een degradatie niet zomaar terugkeren
op een hoger niveau. De medewerkers
van Willem II zijn hiervan doordrongen.
Teksten
In zijn jeugd is René Vermetten al fan
van de Tilburgse club. Vanaf 1986, hij
was achttien, bezoekt hij alle thuiswedstrijden.
Sindsdien slaat hij er nauwelijks
een over. Op een mooie dag zoekt
de redactie van de club iemand die kan
helpen bij de overgang van handgeschreven
en getypte kopij naar teksten
in Word Perfect. ‘Ik was als student
veel met computers bezig en wilde mijn
club graag helpen. Ook had ik interesse
in taal, in tegenstelling tot veel andere
studenten in techniek.’
Vermetten studeerde Elektrotechniek
aan de TU/e. Hij kwam via mts en hts
naar de universiteit. Het was een vanzelfsprekende
keuze: techniek was
zijn hele jeugd het belangrijkste in zijn
leven. In 1993 was hij klaar met de studie
en begon bij Prodrive, een bedrijf
opgezet door twee afstudeerders op
het TU/e-terrein. Na twee jaar vertrok
hij naar ASML. Op de achtergrond
bloeide de clubliefde op. ‘In de weekenden
en avonduren was ik bij de club.’
Langzaam dreef zijn interesse weg van
de techniek. ‘En toen kwam ik op een
moeilijke splitsing: mijn hele leven
draaide om techniek, de studie ging me
ook gemakkelijk af. Toch gaf ik alles op
waarvoor ik had gestudeerd – ik zou
niet gelukkig worden in techniek.’
Persvoorlichting
Hij kon als parttime medewerker in de
communicatie bij Willem II aan de slag.
Korte tijd later werd het een fulltimebaan.
‘Ik had mijn grote liefde gevonden,
dat was me heel snel duidelijk.’
Hij ging er teksten schrijven en maakte
later het complete magazine van de
club. Bij thuiswedstrijden ontving hij de
pers en vanwege zijn technische achtergrond
loste hij tussendoor ook allerlei
storingen op. Nu geeft hij de directie
advies over de te volgen mediastrategie
en communicatiebeleid en doet
een deel van de persvoorlichting. Hij
begeleidt de persconferenties van de
PROFIEL
OPLEIDING: Studeerde Elektrotechniek op
de niveaus MBO, HBO en WO.
HUIDIGE WERKPLEK: Persvoorlichter bij
Willem II. Heeft zijn kantoor in het stadion
in Tilburg.
AMBITIE: Zijn club helpen met terugkeren
in de Eredivisie.
trainers na de wedstrijden en helpt bij de
productie van tijdschriften, programmaboekjes,
de website en tv-programma’s
voor de zender Eredivisie Live.
Al jaren staat Vermetten wekelijks op
de tribune van het sfeervolle stadion in
Tilburg. Dát is het hoogtepunt van de
week. ‘Dat geldt voor iedereen binnen
de club: je werkt naar het weekend toe.
Is niet altijd goed hoor: het is een kortetermijnvisie.
Dat is misschien ook wat er
mis is gegaan bij deze club: een te sterke
focus op de korte golf. Te weinig mensen
in het voetbal kijken naar een verre toekomst.’
Clubliefde
Vermetten ontvangt op deze wedstrijddagen
de pers. Hij zit zelf ook op de perstribune.
De wedstrijden volgt hij zoals zijn
karakter is: ingetogen. Genieten en lijden
doet hij in stilte, vertelt hij. ‘De laatste
jaren meer lijden.’ En dat is wellicht het
enige lichtpuntje van de degradatie:
‘hoogstwaarschijnlijk wordt er meer gewonnen
in het nieuwe seizoen’.
Het is een uitzonderlijk mix: het plezier
in zijn werk gecombineerd met de buitengewone
liefde voor de organisatie.
Sterker nog, hij zou deze baan niet bij
een andere club kunnen doen. ‘Of het
zou een uitdaging moeten zijn op een
ander niveau. Wanneer ik dit werk bij
het Nederlandse Elftal zou kunnen doen,
dan is dat natuurlijk een uitdaging. Maar
een andere gewone eredivisieclub: nee,
dat kan niet. Daarvoor is de clubband te
sterk.’
Wat is dat toch, die clubliefde? ‘Dat willen
mensen altijd begrijpen. Maar ik weet
het ook niet. Het is in elk geval trots.
Trots op de club, trots dat het uit Tilburg
komt. Iets waar je je mee kunt identificeren.
Kortom, alle bekende clichés. Verder
kom ik ook niet – je krijgt er moeilijk een
vinger achter.’
M A T R I X / 2 / 2 0 1 1 39