de dierfysiotherapie in Nederland - Diergeneeskundig Memorandum

ven als een fysiotherapeut die de opleiding
dierfysiotherapie met goed gevolg
heeft afgelegd. Na het behalen van dit
diploma dient men zich te registreren bij
de Rijksdienst voor de Keuring van Vee
en Vlees (RVV) om als erkend dierenfysiotherapeut
aan het werk te kunnen
gaan. Bij de wet is geregeld dat dierenfysiotherapeuten
uitsluitend dieren behandelen
op verwijzing van een dierenarts.
Daar staat tegenover dat de dierenfysiotherapeut
zelfstandig te werk gaat en zelf
de behandeldoelen bepaalt en een behandelplan
opstelt.
Deze verantwoordelijkheid vroeg om een
gedegen vooropleiding en die kwam er
ook. De cursus werd gaandeweg langer
en intensiever om uiteindelijk de huidige
vorm te bereiken. De duur is nu iets meer
dan een jaar. Er is 1 lesdag per week is
en er zijn stagedagen, waarin minimaal
36 patiënten worden gezien. Er moet een
patiëntencasus worden geschreven en
het eindexamen bestaat uit het onderzoeken
en behandelen van een hond en
een paard. In Nederland is er één door
het Rijk erkende opleiding, deze is ondergebracht
bij het Cursuscentrum Dierverzorging
Barneveld.
Naarmate de tijd verstreek en de vakkennis
van de dierenfysiotherapeut toenam,
nam ook de professionaliteit waarmee
gewerkt werd toe. De NVFD haakte
daar op in en ging een onderscheid maken
tussen dierenfysiotherapeuten die
professioneel wilden werken en geregeld
nascholingen volgden en dierenfysiotherapeuten
die geen nascholingen volgden.
De eerste categorie dierenfysiotherapeuten
wordt nu op de website van de NVFD
vermeld om het eigenaren en dierenartsen
gemakkelijk te maken een dierenfysiotherapeut
in de buurt te vinden.
Meerdere dierenartsen werken intussen
meer of minder intensief samen met een
dierenfysiotherapeut. Een samenwerking
waarin dierenarts en dierenfysiotherapeut
elkaar aanvullen en versterken. De
stap naar wetenschappelijk onderzoek is
nog groot voor Nederlandse dierenfysiotherapeuten,
maar wordt schoorvoetend
gemaakt. Inmiddels is een Nederlandse
dierenfysiotherapeut gepromoveerd aan
de Faculteit Diergeneeskunde en een
ander is het promotietraject ingegaan in
samenwerking met de Faculteit Diergeneeskunde
en het Universitair Medisch
Centrum (UMC), beide te Utrecht.
Dierfysiotherapie in het buitenland
Als in Nederland in 1986 de eerste themadag
dierfysiotherapie wordt gehouden,
is in Amerika het boek “Physical
Therapy for Animals” van Ann H. Downer
al 8 jaar uit. Maar dat betekende niet
dat dierfysiotherapie daar al op grote
schaal beoefend werd. Jaren heeft het
zelfs een zieltogend bestaan geleid, tot
er langzaam eind vorige eeuw weer een
opleving plaatsvond.
Doordat alle staten hun eigen jurisdictie
hebben, is in Amerika een gecompliceerde
situatie ontstaan. Dierfysiotherapie
mag vanzelfsprekend door dierenartsen
uitgevoerd worden en, in tegenstelling tot
de situatie in Nederland, gebeurt dat in
Amerika ook op vrij aanzienlijke schaal.
Ook dierenartsassistenten houden zich
bezig met dierfysiotherapie, al dan niet
na het volgen van een cursus en al dan
niet begeleid door een dierenfysiotherapeut.
Dierfysiotherapie door fysiotherapeuten
is nog maar in één staat legaal,
in New Mexico. In de andere staten is
het verboden of zijn er zogenaamde ‘verlengde
arm constructies’ mogelijk, dat
wil zeggen dat het wel uitgevoerd mag
worden onder de hoede van een dierenarts.
Daar staat tegenover dat Amerika
wél complete revalidatieklinieken heeft
voor dieren, met zwembaden en al. Er is
een opleiding voor fysiotherapie bij honden,
er werken dierenfysiotherapeuten
aan de verschillende veterinaire faculteiten
en er wordt onderzoek gedaan. De
D.M. 53e jaargang - No. 3 blz. 15