de dierfysiotherapie in Nederland - Diergeneeskundig Memorandum

delingsmethode en kan zij fungeren als
ogen en handen van de veterinair in het
werkveld.
In dit artikel wordt beschreven hoe fysiotherapeuten
denken, hoe hun methodiek
is en in hoeverre dierfysiotherapie
een aanvulling kan zijn op het veterinair
handelen.
OPLEIDING
De deeltijdopleiding Fysiotherapie bij
Dieren duurt anderhalf jaar en bestaat
uit 27 lesdagen. Het onderwijs is
zowel praktisch als theoretisch. Er
zijn twee halve dagen waarin theoretische
examens afgenomen worden.
Daarnaast volgen twee afsluitende
praktijkexamens, paard en hond, en
de diplomering. De docenten die het
onderwijs verzorgen komen uit verschillende
disciplines: geregistreerde
dierenfysiotherapeuten, docenten van
de Faculteit Diergeneeskunde Utrecht
en trainers van PTC+ Barneveld.
Deze opleiding wordt verzorgd door
het Cursuscentrum Dierverzorging
Barneveld (C.D.B.).
Om tot de opleiding toegelaten te
worden is een diploma fysiotherapie
vereist, minimaal 1 jaar werkervaring
en dient men ervaring in de omgang
met honden en paarden te bezitten.
Als vervolgopleiding wordt de Focus
on the Equine Spine (F.E.S.) aangeboden.
a. Anatomie
De basis van de opleiding wordt
gevormd door de anatomie, met name
anatomie in vivo.
Tijdens de opleiding worden de lessen
anatomie, inclusief bezoek snijzaal, aan
de Faculteit gegeven.
Hierbij wordt een opbouw gehanteerd
van ossale structuren naar capsulaire,
ligamentaire en myogene structuren
van extremiteiten en wervelkolom.
D.M. 53e jaargang - No. 3 blz. 44
Een fysiotherapeut moet bijvoorbeeld
de processi spinossi van T5 of T18 of
processi transversi van L3 gemakkelijk
kunnen lokaliseren.
Fysiotherapeuten moeten oppervlakkige
spieren kunnen palperen, origo en insertie
kennen en hun functie kunnen benoemen.
Niet alleen om lokaal te kunnen
behandelen maar ook om een adequaat
trainingsschema op te kunnen stellen.
Bij bijvoorbeeld problematiek in de
gluteaalmusculatuur is er een essentieel
verschil tussen de m.gluteus medius en
m. gluteus superficialis met betrekking
tot flexie of extensie van de heup.
Wanneer fysiotherapeuten de wervelkolom
en extremiteiten laten en zien
bewegen, denken zij in flexie, extensie,
lateroflexie, rotatie.
Paardentermen als “stelling” worden
vertaald in lateroflexie hoog-cervicaal,
met name C0-C1, “kantelen van het
hoofd” wordt vertaald in rotatie C1-C2.
Wervelkolom.
b. Spierketensysteem
In 1989 kwam het boek ‘Kinésithérapie
du Cheval’ van Jean-Marie Denoix en
Jean-Pierre Pailloux uit. Hierin wordt
uitvoerig de anatomie en functie van
de wervelkolom beschreven door een
professor in de anatomie en een fysiotherapeut.
Dit boek heeft vanaf deze tijd de basis